30 Μάρτη 1946 -η «ξεχασμένη» ελληνική επανάσταση

το "εθνόσημο" του ΔΣΕ

Πόσοι αλήθεια θυμούνται πως σε αυτόν τον τόπο δεν έχει γίνει μία, αλλά δύο επαναστάσεις, με ημερομηνίες έναρξης μάλιστα, πολύ κοντινές μεταξύ τους; Η πρώτη την οποία άπαντες αναγνωρίζουν, άρχισε ως γνωστό τον Μάρτη (όχι φυσικά και στις 25) του 1821, και το εάν τελικά πέτυχε ή όχι τους σκοπούς της, είναι ένα ζήτημα που πιθανόν να μας απασχολήσει σε μελλοντική ανάρτηση. Εδώ θα ασχοληθούμε, κόντρα στο πνεύμα της ημέρας με την δεύτερη. Αυτή που άρχισε τα ξημερώματα της 30^ης προς 31^ης μάρτη του 1946, με την πρώτη επίθεση των παρτιζάνικων τμημάτων του μαχόμενου ελληνικού λαού εναντίον του σταθμού χωροφυλακής στο Λιτόχωρο.

Γιατί την αναφέρω σαν «ξεχασμένη»;

Γιατί τουλάχιστον 50 χρόνια μετά την λήξη της, οι αναφορές σε αυτήν ήταν μετρημένες με το σταγονόμετρο, ακόμη και από τον ίδιο τον οργανωτή και φορέα της, το ΚΚΕ. Επιπλέον γιατί ακόμη και σήμερα, ο χαρακτηρισμός του ένοπλου αγώνα του ’46-’49 σαν «επανάστασης», προκαλεί διχογνωμίες, πιο πολύ γιατί δεν άρχισε σαν συνειδητή πράξη ένοπλης ανατροπής, αλλά περισσότερο σαν αναγκαστική επιλογή αυτοάμυνας από την πλευρά των καταδιωκόμενων πλέον ΕΑΜιτών, από τους Εγγλέζους και τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών που βρήκαν νέο αφέντη.

Φάλαγγα του ΔΣΕ

Αυτό βέβαια καθόλου δεν έχει να κάνει με το γεγονός, πως αυτός ο αγώνας εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε μία γνήσια λαϊκή-δημοκρατική επανάσταση, που δημιούργησε εκτός από τον στρατό της, τον ΔΣΕ, πρωτόγνωρες μορφές λαϊκής εξουσίας στα εδάφη της, ένα υγειονομικό σύστημα που θα το ζηλεύαμε και σήμερα, την οργάνωση της παιδείας για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού, και πολλά ακόμη στρατιωτικά, πολιτικά και πολιτισμικά «θαύματα», μέσα στις δυσχερέστερες συνθήκες που θα μπορούσαν να υπάρξουν ποτέ.

Ακολουθεί ένα καταπληκτικό βίντεο-ντοκουμέντο, που παρά κάποια προβλήματα στον ήχο σε ένα μικρό σημείο του, αξίζει οπωσδήποτε τον κόπο να παρακολουθήσει κάποιος, μια και περιλαμβάνει, εκτός από τα πλήρη ιστορικά στοιχεία για την σύγκρουση των λαϊκών δυνάμεων με την αντίδραση από τον Δεκέμβρη του ’44 μέχρι και τον Αύγουστο του ’49, πολύ σπάνια κινηματογραφικά ντοκουμέντα από την μάχη της Αθήνας τον Δεκέμβρη, την επίσκεψη, και την ανακήρυξη του σε «επίτιμο» μέλος του ΔΣΕ του Γάλλου ποιητή Πωλ Ελυάρ, συνεντεύξεις ανδρών και γυναικών που πήραν μέρος στο έπος, αιχμαλωσίες των «επίλεκτων» ΛΟΚατζήδων (ξεχωρίζουν γιατί ήταν οι μόνοι με αμερικάνικο εξοπλισμό και  εξαρτήσεις από τον στρατό της Φρειδερίκης, -οι άλλοι είχαν εγγλέζικα) από τους παρτιζάνους του ΔΣΕ, και πολλά άλλα για μία ιστορία, τον επίλογο της οποίας δεν έχουμε γράψει ακόμη...