Γενικευμένο crash test οι επόμενες μέρες.

Πρώτα –πρώτα για το ίδιο το πολιτικό προσωπικό του κεφάλαιου, που ήδη συμπεριφέρεται όπως και σε άλλες πολεμικές κρίσεις, επιβεβαιώνοντας με κάθε επισημότητα την κήρυξη του ταξικού πόλεμου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνουν οι συνεχείς συσκέψεις του ΓΑΠ με τον αρχηγό της ΝΔ και τον πρόεδρο της «δημοκρατίας»; Προσωπικά ανάλογης μορφής κινητικότητα του αστικού πολιτικού κόσμου, άλλες δύο φορές θυμάμαι, με το «Σισμίκ»* και τα «Ιμια». Το σενάριο συνταγματικής εκτροπής με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ό,τι άλλο προκύψει, ΧΩΡΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ και από την υπάρχουσα βουλή, το είχαν ήδη εξετάσει από την προηγούμενη 48ωρη γενική απεργία. Τελικά δεν τους χρειάστηκε τότε.

Crash test, λοιπόν για αυτούς μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθούν την Παρασκευή το πρωί με μία ολοκληρωτική κυβέρνηση 250+ βουλευτών που δεν θα έχει προκύψει από καμία εκλογική διαδικασία, και μετά από ένα ταυτόχρονο πιθανό μακελιό των απεργών από τα ΜΑΤ  που θα ρίξει και το τελευταίο φύλλο συκής κάθε (έστω και αστικής) συνταγματικής νομιμότητας των κυβερνητικών αποφάσεων.

Crash test, και για τις κατασταλτικές τους μονάδες που την Πέμπτη θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα και στον ίδιο χώρο, το σύνολο του όγκου των διαδηλωτών που θα σπεύσει να αποκλείσει το αστικό κοινοβούλιο, ενώ θα πρέπει ταυτόχρονα να φυλάνε λιμάνια, χωματερές, κλπ κλπ. Στα όρια τους λοιπόν και δάφτοι.

Crash test για την ό,ποια επιρροή απόμεινε στην πουλημένη ΓΣΕΕ, που από την μία αναγκάστηκε να κηρύξει την 48ωρη, και από την άλλη επιμένει να προσπαθεί να αποπολιτικοποιήσει μια πεντακάθαρα πολιτική απεργία. Crash test και για τα «αριστερά» δεκανίκια τους, που επιμένουν να ακολουθούν την ΓΣΕΕ ακόμη και τώρα, στην πλήρη της απαξία...

Crash test για την ίδια την εργατική τάξη, σαν τέτοια. Με συμμετοχές στην απεργία 15% στον ιδιωτικό τομέα, δεν πάμε πουθενά! Δηλαδή το υπόλοιπο 85% τι ακριβώς περιμένει; Να βγάλει ο ενάμισης στους δέκα τα κάστανα από την φωτιά, ή να τα βγάλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι τους οποίους βρίζουν και από πάνω; Θα δούμε λοιπόν αν ωριμάσαμε και καθόλου σαν τάξη από την τελευταία γενική απεργία ή τελικά στραβός είναι ο γυαλός...

 Crash test και για τον οργανωμένο ταξικό φορέα (ΠΑΜΕ) μια και οι απαιτήσεις της απεργιακής κινητοποίησης, της απεργιακής περιφρούρησης, και της τριμέτωπης περιφρούρησης (μπάτσοι-μπάχαλα-προβοκάτορες) στο Σύνταγμα, θα τεντώσουν τις οργανωτικές μας ικανότητες στα όρια τους.

Λοιπόν μοιραία Τετάρτη-Πέμπτη θα μετρήσουμε όλοι τα μπόγια μας.

Μπορεί η Παρασκευή να είναι μια άλλη μέρα προς το καλύτερο, μπορεί και είναι ίδια με την Τρίτη.

Σε κάθε περίπτωση η απογοήτευση ή ο υπέρμετρος ενθουσιασμός δεν θα έχουν θέση στο μυαλό μας την επόμενη μέρα..  Έχουμε Πόλεμο! Και στον πόλεμο εκείνο που μετράει, είναι η νηφάλια ανάλυση και η διάθεση για συνέχεια του αγώνα.

Και για να θυμηθώ και μία ατάκα από την ταινία «ψηλά τα χέρια Χίλερ» με τους αξέχαστους Βέγγο-Διαμαντόπουλο:

«Αυτοί θα χτυπήσουν στο ψαχνό! Αλλά εμείς εκεί! Θα τους αντιμετωπίσουμε με σύνεση, και ψυχραιμία....»

*Κρίση του Σισμίκ 

Λόγω της τουρκικής άρνησης να επιλύσει το θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο, η εκκρεμότητα συνεχίστηκε ως το Μάρτιο του 1987, οπότε η κρίση έφθασε στα όρια ένοπλης αντιπαράθεσης, όταν το τουρκικό πλοίο Σισμίκ-1, συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά, ξεκίνησε για να πραγματοποιήσει έρευνες έξω από την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών. Η κρίση εκτονώθηκε με την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των δύο Πρωθυπουργών (του Ανδρέα Παπανδρέου και του Τουργκούτ Οζάλ), οπότε η Ελλάδα επαναδιατύπωσε τη θέση της για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, στην οποία εμμένει μέχρι σήμερα.