Η φωτογραφία είναι από την Παμπλόνα, μια πόλη της Βισκάγια, της χώρας των Βάσκων. Στα μπαλκόνια της άδειας από κίνηση πόλης, εξαιτίας της καραντίνας, σημαίες της Βισκάγια Μπιλμπάο (ο φασίστας Φράνκο τη μετονόμασε σε Ατλέτικ), μαζί με σημαίες της σκοτσέζικης Σέλτικ και μια σημαία με το σφυροδρέπανο. Η Βισκάγια είναι η μοναδική ομάδα που αρνείται να βάλει το λογότυπο της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, ενώ ακόμα και σήμερα όλοι οι παίχτες της ομάδας είναι Βάσκοι (γεννημένοι και μεγαλωμένοι στη Βισκάγια και όχι εξ αίματος, εξ ου και βασικός ποδοσφαιριστής της ομάδας είναι ο Ινιάκι Γουίλιαμς, παιδί αφρικανών μεταναστών από τη Γκάνα και τη Λιβερία).
Με μια πρώτη ματιά αυτό που απεικονίζει η φωτογραφία είναι "τρελό", αφού δε διακρίνεται εύκολα το νήμα που συνδέει τον ιδιότυπο βασκικό ποδοσφαιρικό "εθνικισμό" με τις σημαίες της Σέλτικ και το σφυροδρέπανο. Ομως, αν σκεφτούμε ότι οι οργανωμένοι οπαδοί πολλών ευρωπαϊκών ομάδων, που συχνά εκδηλώνουν με έμπρακτο και ευρηματικό τρόπο την αντικαπιταλιστική και αντιφασιστική τους δράση (Λιβόρνο, Σέλτικ, Ζενκτ Πάουλι, Ράγιο Βαγιεκάνο, Βισκάγια κτλ.), συνεργάζονται μεταξύ τους, έχουν "αδελφοποιηθεί" και συχνά ανταλλάσσουν μηνύματα στήριξης και αλληλεγγύης μέσα από τις εξέδρες των γηπέδων, ίσως μπορέσουμε να εξηγήσουμε το "τρελό" της φωτογραφίας.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πανδημία του κοροναϊού, έχοντας ως βασική τους προτεραιότητα να διασφαλίσουν την "κανονικότητα" της καπιταλιστικής παραγωγής, αδιαφορώντας για την υγεία των λαών.
Σχεδόν καθημερινά ακούμε καταγγελίες για κρατική "πειρατεία" και κλοπή προστατευτικών μασκών και υγειονομικού υλικού, αφού εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων στις καπιταλιστικές οικονομίες, κάθε κυβέρνηση αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν στις γειτονικές χώρες, λειτουργεί με βάση τα δικά της κριτήρια και εφαρμόζει το δόγμα: "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω".
Στην αντίθεση κατεύθυνση βρίσκεται η φωτογραφία από την Παμπλόνα. Η συνύπαρξη των σημαιών της Βισκάγια και της Σέλτικ είναι μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν οι δυο λαοί εν μέσω της λαίλαπας του κοροναϊού. Ισως κάποιος να ισχυριστεί ότι στη φωτογραφία συναντιούνται δυο ιδιότυποι ποδοσφαιρικοί "εθνικισμοί", ο βασκικός και ο σκωτσέζικος. Υπάρχει όμως και η σημαία του παγκόσμιου προλεταριάτου, η σημαία της εργατικής τάξης και των λαών. Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, που δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες και δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ποιο είναι το μοναδικό λάβαρο κάτω από το οποίο πρέπει να στοιχηθούμε.
Με μια πρώτη ματιά αυτό που απεικονίζει η φωτογραφία είναι "τρελό", αφού δε διακρίνεται εύκολα το νήμα που συνδέει τον ιδιότυπο βασκικό ποδοσφαιρικό "εθνικισμό" με τις σημαίες της Σέλτικ και το σφυροδρέπανο. Ομως, αν σκεφτούμε ότι οι οργανωμένοι οπαδοί πολλών ευρωπαϊκών ομάδων, που συχνά εκδηλώνουν με έμπρακτο και ευρηματικό τρόπο την αντικαπιταλιστική και αντιφασιστική τους δράση (Λιβόρνο, Σέλτικ, Ζενκτ Πάουλι, Ράγιο Βαγιεκάνο, Βισκάγια κτλ.), συνεργάζονται μεταξύ τους, έχουν "αδελφοποιηθεί" και συχνά ανταλλάσσουν μηνύματα στήριξης και αλληλεγγύης μέσα από τις εξέδρες των γηπέδων, ίσως μπορέσουμε να εξηγήσουμε το "τρελό" της φωτογραφίας.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πανδημία του κοροναϊού, έχοντας ως βασική τους προτεραιότητα να διασφαλίσουν την "κανονικότητα" της καπιταλιστικής παραγωγής, αδιαφορώντας για την υγεία των λαών.
Σχεδόν καθημερινά ακούμε καταγγελίες για κρατική "πειρατεία" και κλοπή προστατευτικών μασκών και υγειονομικού υλικού, αφού εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων στις καπιταλιστικές οικονομίες, κάθε κυβέρνηση αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν στις γειτονικές χώρες, λειτουργεί με βάση τα δικά της κριτήρια και εφαρμόζει το δόγμα: "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω".
Στην αντίθεση κατεύθυνση βρίσκεται η φωτογραφία από την Παμπλόνα. Η συνύπαρξη των σημαιών της Βισκάγια και της Σέλτικ είναι μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν οι δυο λαοί εν μέσω της λαίλαπας του κοροναϊού. Ισως κάποιος να ισχυριστεί ότι στη φωτογραφία συναντιούνται δυο ιδιότυποι ποδοσφαιρικοί "εθνικισμοί", ο βασκικός και ο σκωτσέζικος. Υπάρχει όμως και η σημαία του παγκόσμιου προλεταριάτου, η σημαία της εργατικής τάξης και των λαών. Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, που δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες και δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ποιο είναι το μοναδικό λάβαρο κάτω από το οποίο πρέπει να στοιχηθούμε.
Πηγή: Κόντρα*Ο τίτλος δικός μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.