ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ: Εμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης και πολύτιμη ανταλλαγή πείρας

Η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ με απεργούς σιδηροδρομικούς

Συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με την Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, η οποία πήρε μέρος στην αντιπροσωπεία που βρέθηκε στη Γαλλία, ενώ συνεχίζονται οι μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες για την απόσυρση του νόμου «Ελ Κομρί»
_______
Παρακολουθώντας τις μαζικές κινητοποιήσεις που συνεχίζονται αυτήν την περίοδο στη Γαλλία, ενάντια στο νόμο «Ελ Κομρί», που σμπαραλιάζει μια σειρά από εργατικές κατακτήσεις, δύο είναι τα συμπεράσματα που πρέπει κανείς να κρατήσει σίγουρα: Το ένα, για την κρίσιμη σημασία που έχει ο ταξικός προσανατολισμός της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων, που επιδρά καθοριστικά σε κάθε γύρο κινητοποιήσεων, την αντοχή, τη μαζικότητα, την προοπτική τους. Το δεύτερο, για την πολύτιμη αξία της διεθνιστικής αλληλεγγύης, που ενισχύει τη δύναμη των αγωνιζόμενων, προβάλλει την πάλη τους και τα διδάγματά της, συμβάλλει στην ανταλλαγή της εμπειρίας, στον αγωνιστικό συντονισμό κατά των μονοπωλίων των οποίων η δράση δε γνωρίζει σύνορα.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο και τα Συναφή Επαγγέλματα Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ) και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) που πριν μερικές μέρες βρέθηκε στη Γαλλία με την αποστολή αλληλεγγύης του ΠΑΜΕ. Η κουβέντα καταγράφει χρήσιμα δεδομένα και συμπεράσματα από τον αγώνα των Γάλλων εργαζομένων, που έχουν σημασία για τους εργατικούς αγώνες σε κάθε χώρα.

Να τονίσουμε ότι στη Γαλλία βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα και αποστολή της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, με επικεφαλής τον ΓΓ της Γιώργο Μαυρίκο, η οποία, ανάμεσα σε άλλα, παραβρέθηκε και χαιρέτισε σε απεργιακή διαδήλωση με πάνω από 45.000 άτομα, στη Μασσαλία.

Γόνιμες συναντήσεις
Στόχος της αποστολής του ΠΑΜΕ ήταν αφενός να εκφραστεί η έμπρακτη αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ προς τη γαλλική εργατική τάξη, αφετέρου να μεταφερθεί η εμπειρία από τις κινητοποιήσεις των Ελλήνων εργαζομένων, την πάλη του ταξικού εργατικού κινήματος της χώρας μας απέναντι στην κυβέρνηση, την εργοδοσία και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, εξηγεί η Γ. Ταβουλάρη, σημειώνοντας: «Μέσα από αυτήν την ανταλλαγή πείρας, να αναδειχθεί ότι ο εχθρός των εργαζομένων είναι κοινός, είμαστε αντιμέτωποι με μια κοινή επίθεση από την πλευρά της εργοδοσίας, που δε γνωρίζει σύνορα, αφού είναι οι απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου που επιβάλλουν τέτοια μέτρα (σ.σ. όπως ο νόμος «Ελ Κομρί»), για να ενισχυθεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητά του. Και αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες, είτε υπάρχουν μνημόνια είτε όχι, είτε είναι μεγάλο το δημόσιο χρέος είτε όχι, γιατί βάση είναι η ίδια η κοινή στρατηγική του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν».

Ακόμα, «βγαίνουν συμπεράσματα και για κυβερνήσεις που βγήκαν με την εντύπωση ότι θα κάνουν κάτι καλύτερο για τους εργαζόμενους, όπως είναι οι σημερινές σε Γαλλία και Ελλάδα, που τελικά αποδείχθηκαν στρατευμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου».
Η συζήτηση πάνω σε τέτοια ζητήματα είναι κρίσιμη για την αποκάλυψη του χαρακτήρα των μέτρων, των επιδιώξεων εκείνων που τα προωθούν, άρα και των απαιτήσεων που δημιουργούνται για την επιτυχία κάθε μικρότερου ή μεγαλύτερου αγώνα.

Η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ είχε συναντήσεις κύρια με απεργούς και εργαζόμενους από τον κλάδο των Σιδηροδρόμων και πιο συγκεκριμένα το Συνδικάτο CGT - Cheminots de Versailles που είναι ενταγμένο στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και καλύπτει διάφορες ειδικότητες εργαζομένων στη Societe Nationale des chemins de fer francais (SNFC) από την πόλη των Βερσαλλιών, δυτικά του Παρισιού. H SNCF είναι η (κρατική) Εταιρεία Εθνικών Σιδηροδρόμων όπου η αντεργατική επίθεση κλιμακώνεται με δεδομένη και την πλήρη παράδοσή της στους ιδιώτες, μια προτεραιότητα για τη γαλλική «αριστερή» κυβέρνηση, από πέρυσι ακόμα. Το τελευταίο τρίμηνο, οι εργαζόμενοι της εταιρείας βρίσκονται σε απανωτές κινητοποιήσεις, και απεργιακές, κατά των συνεπειών της ιδιωτικοποίησης, αλλά και του νόμου «Ελ Κομρί».

Το διάστημα που η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ βρέθηκε στη χώρα συνέπεσε με την έναρξη (το βράδυ της περασμένης Τρίτης) νέων απεργιών στη SNCF, με τη συμβολή Συνδικάτων όπως και το CGT - Cheminots de Versailles, που κάλεσε σε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες και καθημερινές γενικές συνελεύσεις, για να παίρνονται αποφάσεις για τη συνέχιση του αγώνα, τις μορφές του κ.τ.λ. Η αντιπροσωπεία συμμετείχε σε περιοδεία του συνδικάτου σε χώρους εργασίας στην περιοχή Τραπ (υπηρεσίες, μηχανοστάσια κ.τ.λ.), σε εξορμήσεις - συζητήσεις με εργαζόμενους αλλά και επιβάτες. Ακόμα, συμμετείχε σε σύσκεψη που έκανε το Συνδικάτο με μέλη του, μια σύσκεψη διασωματειακή που οργάνωσε για το συντονισμό του αγώνα, με δεδομένο ότι τα πρωτοβάθμια σωματεία στη SNCF είναι πολλά.

Επιπλέον, έγινε συνάντηση και με εκπρόσωπο της διοίκησης της Federacion Nationale des Industries Chimiques - FNIC CGT (Εθνικής Ομοσπονδίας εργαζομένων στις Χημικές Βιομηχανίες), που προερχόταν από τη φαρμακοβιομηχανία, που ως τομέας υπάγεται στην FNIC.

Ανησυχία και αγωνιστικές διαθέσεις
Μεταφέροντας την εικόνα από τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, η Γ. Ταβουλάρη τονίζει: «Υπάρχει ανησυχία στον κόσμο, για τις συνέπειες που θα έχει ο νόμος "Ελ Κομρί" στο σύνολό του. Αυτή η ανησυχία φέρνει αμφισβήτηση, διαθέσεις να γίνει αγώνας αντιπαράθεσης, για να μπουν εμπόδια, να αποσυρθεί ο νόμος». Υπάρχει ανησυχία «για το πώς θα πάμε στις κινητοποιήσεις, πώς αυτές θα στηριχτούν», με την έννοια και του προβληματισμού για τις δυσκολίες που υπάρχουν. Στις συζητήσεις με τους εργαζόμενους εκφράζονταν οι δισταγμοί για συμμετοχή στην απεργία και από την πλευρά του μεροκάματου που θα «χαθεί», ειδικά από εκείνους που δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης (π.χ. 4ωρίτες δουλεύουν ήδη στο τμήμα που συντονίζει τα δρομολόγια και τους συρμούς μέσα από υπερσύγχρονα συστήματα υπολογιστών). «Εκεί φάνηκε πόσο μετρά η στήριξη. Από το εξωτερικό, αλλά και από το εσωτερικό της χώρας. Οι εργαζόμενοι πήραν θάρρος από αυτήν την παρέμβαση του ΠΑΜΕ», υπογραμμίζει η συνδικαλίστρια. Γιατί μαζί με τις δυσκολίες, μια στοχοπροσηλωμένη συζήτηση μπορεί να φωτίσει και τα εργαλεία που υπάρχουν απέναντι σε αυτές. Η ζωντανή παρουσία αντιπροσώπων εργατών που σε άλλη χώρα, με αντίστοιχες δυσκολίες, δίνουν έναν αντίστοιχα δύσκολο αλλά και κρίσιμο αγώνα, αποκτά αντικειμενικά μεγάλο «βάρος». Για να αναδειχτεί στους Γάλλους εργάτες ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι ο αγώνας τους δημιουργεί προσδοκίες και σε άλλους. Οτι υψώνοντας κι εκείνοι το δικό τους αγωνιστικό ανάστημα, μεγαλώνει η αντιπαράθεση με την ηττοπάθεια, με τη «σιγή νεκροταφείου» που θέλει να επιβάλει το κεφάλαιο. Αλλά και μεγαλώνει η πείρα για την αποτελεσματική οργάνωση της πάλης. Για σωστές αλλά και λαθεμένες εκτιμήσεις που πρέπει να αξιοποιηθούν ή να απορριφθούν.

Μεγάλες δυσκολίες
Η σημασία που έχουν οι αγώνες στη Γαλλία αποτυπώνεται και στις τεράστιες δυσκολίες παρά τις οποίες συνεχίζονται. Εξηγεί η Γ. Ταβουλάρη:

«Νούμερο 1 εμπόδιο στον αγώνα των συναδέλφων, η στάση της ηγεσίας της Ομοσπονδίας του κλάδου (σ.σ. της CFDT, όπου πλειοψηφούν δυνάμεις προσκείμενες στο κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα), η οποία όχι μόνο δεν προκήρυξε απεργία και έκανε πίσω για να συμμετέχει στο "διάλογο" με την κυβέρνηση και τη διοίκηση της εταιρείας, αλλά και εντόπισε "βελτιώσεις" στην τελική μορφή με την οποία παρουσιάστηκε ο "Ελ Κομρί" στη Βουλή».

Η αντιπαράθεση είναι απαιτητική και μέσα στις γραμμές όσων παίρνουν μέρος στις κινητοποιήσεις. Είναι συστηματική η επίδραση της λογικής που προσεγγίζει τις εξελίξεις μακριά από την ταξική τους βάση. Λογικές όπως ότι «ο νόμος είναι αποτέλεσμα του ότι το κόμμα του Ολάντ "παραστράτησε" σε νεοφιλελεύθερες συνταγές και ότι άλλα είχε πει στην αρχή» ή ακόμα, όταν η συζήτηση πάει να θίξει την πολιτική αφετηρία τέτοιων νόμων, παρεμβαίνουν επιχειρήματα του τύπου «δε μας νοιάζει πώς αποφασίζονται αυτά τα μέτρα, τώρα να δούμε τι θα γίνει με μας εδώ». «Ετσι, τέτοιες λογικές δε βοηθούν να προσανατολιστεί όλη αυτή η αγωνιστική διάθεση και αμφισβήτηση...».

Παράλληλα, κάτι που επισήμαναν όλοι στην αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ είναι πόσο έχει ενταθεί η δράση των δυνάμεων καταστολής, στο πλαίσιο και του «πορτοκαλί συναγερμού» που παραμένει για όλη τη χώρα και γενικά των «αντιτρομοκρατικών» μέτρων που εμπλουτίστηκαν μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις σε Παρίσι και Βρυξέλλες. «Είναι καθαρό πως εργοδοσία και κυβέρνηση φοβούνται τις κινητοποιήσεις, τη δυναμική και τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν και για αυτό θέλουν να τις εμποδίσουν από την αρχή», αναφέρει η Γ. Ταβουλάρη. Οπως μετέφεραν σιδηροδρομικοί απεργοί και συνδικαλιστές, πολλές εργατικές κινητοποιήσεις αντιμετωπίζουν την ωμή επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών. Επιθέσεις γίνονται κατά διαδηλώσεων, αλλά και κατά ομάδων περιφρούρησης των απεργιών. Στις συγκεντρώσεις, καλλιεργείται έντονο κλίμα τρομοκρατίας, πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις ουσιαστικά ακροβολίζονται «περικυκλώνοντας» τους διαδηλωτές. Γίνονται ακόμα και στοχευμένες «επισκέψεις» σε σπίτια συνδικαλιστών, για να «συνετιστούν».

Η Γ. Ταβουλάρη συμπληρώνει πως δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της MEDEF (του γαλλικού ΣΕΒ) Πιερ Γκατάζ βγήκε ανοιχτά και κάλεσε την κυβέρνηση «να μην κάνει πίσω» και να κάνει όλα όσα χρειάζονται για «την προστασία της οικονομίας» της χώρας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το πιο σημαντικό είναι τι θα μείνει για τη συνέχεια, συνολικά των εργατικών αγώνων στη Γαλλία, αλλά και ευρύτερα της ταξικής πάλης, σε κάθε χώρα. Τι συμπεράσματα θα βγουν για τις απαιτήσεις της οργάνωσης της αναμέτρησης με τα μονοπώλια, όλους τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες. Πώς θα οργανωθεί η συζήτηση και πάνω από όλα η δράση για την αποκάλυψη των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για τη μαζικοποίηση των σωματείων. Για τον ταξικό προσανατολισμό κάθε μάχης και ευρύτερα του αγώνα της εργατικής τάξης, αφού δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο ένα νόμο ή ένα μνημόνιο αλλά τη συνολική στρατηγική που υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο και τσακίζει τη ζωή της, για να μπορέσει εκείνο να «ανασάνει».