Και κοινοτικός νόμος το Μνημόνιο

[...]

Πέρα από τον ψεύτικο διαχωρισμό Μνημόνιου - δανειακής σύμβασης, που όπως είδαμε δεν ισχύει, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευε προεκλογικά και ένα άλλο επιχείρημα:  

«Το περιεχόμενο του Μνημονίου δεν συνιστά ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας. Μόνον η δημοσιονομική σταθερότητα είναι πραγματική ανάγκη και ευρωπαϊκή υποχρέωση για τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη. Συνεπώς, η ακύρωση ενός νόμου του κράτους δεν είναι μονομερής ενέργεια». 

Τώρα, βέβαια, δεν λέει τίποτα για ακύρωση του σχετικού νόμου, εξακολουθεί όμως το παραμύθι «άλλο το Μνημόνιο και άλλο η δανειακή σύμβαση».

Τόσα ψέματα σε τόσο λίγες λέξεις! Ας τα πάρουμε με τη σειρά, ανατρέχοντας και πάλι στην αιτιολογική έκθεση που συνόδευε το νομοσχέδιο «Μνημόνιο-δανειακές συμβάσεις»:

«Ολα τα εξαιρετικού χαρακτήρα μέτρα που λαμβάνει η χώρα στο πλαίσιο αυτό ενσωματώνονται σε αποφάσεις του Συμβουλίου της ΕΕ, οι οποίες εκδίδονται στο πλαίσιο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος της ΕΕ, διαδικασία στην οποία ενταχθήκαμε τον Απρίλιο του 2009. Οι αποφάσεις αυτές του Συμβουλίου της ΕΕ, καθόσον μας αφορά, βρίσκουν διπλό έρεισμα στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της ΕΕ (ΣΛΕΕ):

– Αφενός στο άρθρο 126 παρ. 9 της ΣΛΕΕ, που αφορά σε μέτρα που καλείται να λάβει η χώρα μας στο πλαίσιο της διαδικασίας μείωσης του υπερβολικού ελλείμματός της…

– Αφετέρου στο άρθρο 136 παράγραφος 1 στοιχείο α) της ΣΛΕΕ, που προβλέπει τη δυνατότητα θέσπισης ειδικών μέτρων μόνο για τα κράτη μέλη με νόμισμα το ευρώ, προκειμένου να ενισχυθεί ο συντονισμός και η εποπτεία της δημοσιονομικής τους πειθαρχίας (…).

Συμπερασματικά, οι αποφάσεις του Συμβουλίου της ΕΕ, που προσδίδουν ενωσιακή νομιμότητα στα μέτρα που λαμβάνει η χώρα μας στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής της, τροποποιούνται και επικαιροποιούνται κατόπιν της αξιολόγησης της πορείας εφαρμογής του προγράμματός μας από την Τρόικα ενόψει της εκταμίευσης κάθε νέας δόσης από το πρόγραμμα χρηματοδότησης της οικονομίας μας.

Κατά συνέπεια, και τα νέα μέτρα (σ.σ. το Μνημόνιο-2) που η κυβέρνηση συμφώνησε να ληφθούν με τους εταίρους μας και το ΔΝΤ, στο πλαίσιο του νέου οικονομικού προγράμματος της χώρας, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με το ποσό των 130 δισ. ευρώ περίπου, θα ενσωματωθούν σε νέα απόφαση του Συμβουλίου της ΕΕ, η οποία θα εκδοθεί στη βάση ακριβώς των άρθρων 126 παρ. 9 και 136 παρ. 1 α) της ΣΛΕΕ, καθιστώντας την νομιμότητα των μέτρων αυτών αδιαμφισβήτητη από την άποψη του ευρωπαϊκού δικαίου».

Η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, κάρφωσε τον ελληνικό λαό στο βράχο του Μνημόνιου και της δανειακής σύμβασης πιο γερά απ’ όσο ο Ηφαιστος κάρφωσε τον Προμηθέα στο βράχο. Το Μνημόνιο (στη διαχρονική του εξέλιξη) δεν αποτελεί μόνο όρο της δανειακής σύμβασης, αλλά έχει περιβληθεί και με την ισχύ αποφάσεων του Συμβούλιου της ΕΕ. Για να το πούμε αλλιώς, ακόμα και αν καταργούνταν ο νόμος που περιλαμβάνει Μνημόνιο και δανειακές συμβάσεις, το Μνημόνιο θα παρέμενε με άλλη μορφή, γιατί αποτελεί απόφαση του Συμβούλιου της ΕΕ, στο πλαίσιο της διαδικασίας επιτήρησης στην οποία βρίσκεται το ελληνικό κράτος λόγω υπερβολικού ελλείμματος. Ιδού το ιστορικό των αποφάσεων του Συμβούλιου της ΕΕ.

Στις 8 Ιούνη 2010, το Συμβούλιο της ΕΕ εξέδωσε την απόφαση 2010/320/ΕΕ, «απευθυνόμενη προς την Ελλάδα με σκοπό την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας, διά της οποίας ειδοποιείται η Ελλάδα να λάβει τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που κρίνονται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος». Η απόφαση αυτή περιλάμβανε όλα τα μέτρα του πρώτου Μνημόνιου. Οχι γενικά και αόριστα, αλλά ένα προς ένα, όπως ακριβώς συμφωνήθηκαν με την τρόικα και με το χρονοδιάγραμμα που συμφωνήθηκε.

Στις 7 Σεπτέμβρη 2010, το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2010/486/ΕΕ στην οποία ενσωματώθηκαν τα μέτρα που αποφασίστηκαν με την τρόικα με την πρώτη επικαιροποίηση του Μνημόνιου.

Στις 20 Δεκέμβρη 2010, το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2011/57/ΕΕ, στην οποία αποτυπώθηκαν αναλυτικότατα οι νέες αλλαγές που έγιναν στο Μνημόνιο, μετά τη νέα επικαιροποίησή του από την τρόικα.

Ανάλογες αποφάσεις εκδόθηκαν από το Συμβούλιο στις 7 Μάρτη 2011 (2011/257/ ΕΕ), στις 12 Ιούλη 2011 (2011/734/ ΕΕ) και στις 8 Νοέμβρη 2011 (2011/791/ΕΕ). Κάθε φορά που ερχόταν η τρόικα και επικαιροποιούσε το Μνημόνιο, ακολουθούσε μια απόφαση του Συμβούλιου της ΕΕ, που ενσωμάτωνε αναλυτικά όλες τις αλλαγές. Για παράδειγμα, το χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ περιλήφθηκε στην απόφαση της 8ης Νοέμβρη του 2011: «Αρθρο 1 β): μόνιμη εισφορά στα ακίνητα που εισπράττεται μέσω των τιμολογίων παροχής ηλεκτρικού  ρεύματος, με στόχο την είσπραξη τουλάχιστον 1.667 εκατ. ευρώ το 2011 και 1750 εκατ. ευρώ από το 2012 και εξής».

Τέλος, στις 13 Μάρτη 2012, το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2012/211/ΕΕ, στην οποία περιλαμβάνονταν τα μέτρα του Μνημόνιου-2 (αυτό που επεκτείνεται τώρα μαζί με τη δανειακή σύμβαση). Το Μνημόνιο, όχι μόνο δεν είναι κάτι ξέχωρο από τις υποχρεώσεις της Ελλάδας ως προς το ύψος του ελλείμματος, όπως ψευδώς διακήρυσσε από τις προεκλογικές εξέδρες ο Τσίπρας, αλλά αποτελεί κοινοτική υποχρέωση, στο πλαίσιο της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος.  Γι’ αυτό και στις 30 Μάη 2012, το Συμβούλιο εξέδωσε την υπ’ αριθμ. SWD(2012)307 «Σύσταση σχετικά με το εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της Ελλάδας του 2012», η οποία, αφού θύμιζε τα σχετικά με τη νέα δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο-2, κατέληγε: «Το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΕ ΣΥΝΙΣΤΑ στην Ελλάδα: Να εφαρμόσει τα μέτρα που θεσπίζονται στην απόφαση 2011/734/ΕΕ του Συμβουλίου της 12ης Ιουλίου 2011, όπως τροποποιήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2011 και στις 13 Μαρτίου 2012, και στο Μνημόνιο συνεννόησης για τους ειδικούς όρους της οικονομικής πολιτικής, το οποίο υπεγράφη στις 14 Μαρτίου 2012».

Αυτά είχε υπόψη του ο χολωμένος για τη μη υπουργοποίησή του Αλ. Μητρόπουλος, που «κάρφωσε» την πολιτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «δεν γνώριζε τις νομικές δεσμεύσεις» και επομένως τώρα είναι δεμένη χειροπόδαρα.

Πηγή: "Κόντρα" (το 2ο μέρος από εκτενέστερο άρθρο)