Νίκος Ρωμανός: Βία και εκδίκηση

Ξέρετε το όνομα του Νίκου Ρωμανού;

Είναι ένα από τα παιδιά που βίωσαν στη ζωή τους την ωμή κρατική βία σε όλες της τις μορφές. «Ξαφνικά άκουσα ένα μπαμ» αναφέρει ο Ρωμανός το 2008. Λίγες στιγμές μετά ο κολλητός του φίλος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος θα ξεψυχούσε στα χέρια του. «ο φίλος μου δεν δολοφονήθηκε, εκτελέστηκε εν ψυχρώ», σχολίασε κατά τη δίκη του Κορκωνέα - Σαρλιώτη. Μετά τα ίχνη του χάνονται για μερικά χρόνια.

Ο Νίκος Ρωμανός βίωσε με την δολοφονία του φίλου του την αυθαιρεσία του αστικού συστήματος στο μεδούλι του. Δεν ξέρουμε αν ήταν η πρώτη του επαφή με αυτή, αλλά πιστεύουμε ότι στάθηκε καθοριστική για τα μετέπειτα γεγονότα της ζωής του.

Το 2013, ο Ρωμανός συλλαμβάνεται με ακόμα 5 για την ένοπλη ληστεία τράπεζας και καταστήματος ΕΛΤΑ στον Βελβεντό. Οι έξι είχαν φερθεί με ευγένεια σε όλους τους πολίτες που βρέθηκαν παρόντες κατά τη διάρκεια της ληστείας και κράτησαν για λίγη ώρα όμηρο πολίτη που μετά αφέθηκε ελεύθερος. Οι εικόνες που είδαμε στα ΜΜΕ από την σύλληψη των 6 να μεταφέρονται έδειχναν πρόσωπα βαριά κακοποιημένα. Η ίδια η Αστυνομία αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι είχαν ρετουσάρει με χρήση photoshop τις φωτογραφίες.
Στο δικαστήριο δεν στοιχειοθετείται κατηγορία εγκληματικής οργάνωσης, απειλής ανθρώπινης ζωής ή ακεραιότητας και ο εισαγγελέας κ. Πεπόνης ζήτησε να αναγνωριστούν ελαφρυντικά και στους έξι κατηγορουμένους. Η όποια προσπάθεια έγινε να συνδεθούν οι 6 με τους Πυρήνες της Φωτιάς εξέπεσε.

Ο Νίκος Ρωμανός καταδικάστηκε σε 11 έως και 16 έτη φυλάκισης χωρίς αναστολή.

Ο Ρωμανός ήταν ένα παιδί στα πρώτα βήματά του στον αναρχικό χώρο το 2008. Η ασύμμετρη βία που ασκήθηκε τότε πάνω του πιθανότατα λειτούργησε καταλυτικά στον πολιτικό προσδιορισμό του και τη δράση του. Η ένοπλη ληστεία, αν και θεωρείται ποινικό και όχι τρομοκρατικό αδίκημα, πιθανότατα υποδηλώνει μια πρακτική του ακραίου αναρχικού χώρου. Το εάν με τους έξι σκόπευαν στη δημιουργία τέτοιου πυρήνα δεν το γνωρίζουμε. Το ζήτημα είναι όμως αλλού.

Όσο κι αν πολιτικά διαφωνούμε με τις θέσεις και πράξεις του Νίκου Ρωμανού, οφείλουμε να σταθούμε κοντά του απέναντι σε αυτό: Στον Νίκο Ρωμανό ασκήθηκε και ασκείται ασύμμετρη εκδικητική βία εκ μέρους της αστικής δημοκρατίας. Ασκήθηκε τόσο όταν δολοφονήθηκε μπροστά του ο φίλος του, όσο και όταν τον ξυλοκοπούσαν κατά τη σύλληψη. Και ο κύκλος της βίας όπως θα δούμε συνεχίζεται...

Μετά τη σύλληψή του, ο Νίκος Ρωμανός στάλθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού για να εκτίσει την ποινή του. Εκεί παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο την ως τότε κοπέλα του, και μετά από πανελλήνιες εξετάσεις (φαντάζεστε σε ποιες συνθήκες) πέρασε στο ΤΕΙ Αθήνας, στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Τμήμα Υγείας). Κανονικά, δικαιούνταν σύμφωνα με τον νόμο ειδική άδεια για να παρακολουθεί μαθήματα.

Εδώ και 20 ημέρες, ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας. Ο λόγος είναι το ότι παράτυπα, ο ειδικός εφέτης ανακριτής Κ. Νικόπουλος είχε γνωμοδοτήσει αρνητικά σχετικά με την αδειοδότησή του. Ενώ σε όλους τους κρατούμενους που φοιτούν δόθηκαν κανονικά άδειες εξόδου, ο Νίκος Ρωμανός στερείται τη δική του. Ο λόγος; Σύμφωνα με τον πατέρα του που εμφανίστηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή, η άδειά του κόπηκε λόγω του ότι αρνήθηκε να δεχθεί τα συγχαρητήρια του Υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου σε εμφάνιση του τελευταίου στις φυλακές.

Αν το παραπάνω ισχύει, και δεν έχουμε λόγο να μην το πιστεύουμε, στο Νίκο Ρωμανό ασκείται για ακόμη μια φορά ασύμμετρη και εκδικητική βία εκ μέρους της πολιτείας. Το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να πει "δεν θέλω" του στερείται έμπρακτα μέσα από απαγορεύσεις.

Τα τελευταία νέα για το Νίκο Ρωμανό, μιλούν για την κρίσιμη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Κινδυνεύει με ανακοπή καρδιάς και έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο "Γ. Γεννηματάς". Ο δικηγόρος του αναφέρει ότι ο εισαγγελέας διέταξε την αναγκαστική του σίτιση. Μάλιστα, ο ίδιος χαρακτήρισε την πράξη αυτή παραβίαση κάθε νομιμότητας. Η ίδια δε η αναγκαστική σίτιση (που χρησιμοποιούνταν και σε απεργούς πείνας του Εμφυλίου) μπορεί να προκαλέσει εύκολα βαρύ πνευμονικό οίδημα.

Η αστική δικαιοσύνη επιδεικνύει την αναλγησία της ακόμα και 20 μέρες μετά, αφού ακόμα δεν αναγνωρίζει στο Ρωμανό το αυτονόητο.

Το ηθικό και πολιτικό ζήτημα που τίθεται εδώ μπαίνει σε δύο διαστάσεις:
Τι είναι δίκαιο και τι άδικο για τον Νίκο Ρωμανό;
Κατά πόσο το να διαφωνούμε μαζί του μας επιτρέπει να τον στηρίζουμε;
Η έννοια του δικαίου σχετίζεται άμεσα με το κατά πόσο το πολιτικό σύστημα/κοινωνία διατίθεται να περιορίζει την εξουσία της απέναντι στο άτομο. Με άλλα λόγια, κατά πόσο η ατομικότητα προφυλάσσεται μέσα στο σώμα της κοινωνίας.

Ως είδος έχουμε θεσπίσει ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Να υποτάσσουμε την εξουσία που έχουμε προσωπικά πάνω στον εαυτό μας και τη φύση, προκειμένου να ζήσουμε υπό τη σκέπη μιας άλλης κεντρικής εξουσίας που θα μεριμνά συνολικά για όλα της τα μέλη. Η εξουσία από την άλλη μεριά είναι φύση-θέση αυθαίρετη. Άρα στην υπόθεση Ρωμανού δεν μπορούμε να μιλάμε για αυθαιρεσία εξουσίας. Από την άλλη μεριά εξουσία = βία σε όλες της τις μορφές. Έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για αυθαίρετη βία.

Αυτό όμως που δεν τηρείται στην περίπτωση του Ρωμανού είναι η μη επιλεκτικότητα. Με άλλα λόγια η μορφή της άσκησης βίας επάνω του γίνεται ασύμμετρα, τόσο σε ότι αφορά τα αδικήματά του, όσο και σε ότι αφορά τα άλλα μέλη της κοινωνίας. Στο Νίκο Ρωμανό, ασκείται λοιπόν βία ασύμμετρη και εκδικητική λόγω της στοχοποίησής του.

Με το Νίκο Ρωμανό διαφωνούμε οριζόντια και κάθετα σε κάθε πολιτικό επίπεδο. Η τρομοκρατία δεν δίνει λύσεις στον λαό, χωρίς την συμμετοχή και την έγκριση του οποίου δεν νομιμοποιείσαι ούτε πρακτικά ούτε πολιτικά. Μόνο μέσα από την λαϊκή έγκριση περνά κάθε είδους νομιμοποίηση της βίας και αυτό ακριβώς είναι και μια ταξικοανατρεπτική επανάσταση: Μια άσκηση βίας από την μαζική τάξη των καταπιεζομένων στην ισχνή μειοψηφία των καταπιεστών της.

Με άλλα λόγια, χωρίς λαϊκή βούληση "η μαμή της ιστορίας" που είναι η βία, ούτε στόχευση έχει, ούτε ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Από την άλλη μεριά, η ευαισθησία ενός οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει όσους είναι στην πιο αδύναμη θέση. Ο άνθρωπος που σταματά τα τανκ στην πλατεία Τιεν Αν Μεν, δείχνει την ευαισθησία ενός συστήματος, που τότε ακόμα τοποθετούσε κάπως ψηλά την ανθρώπινη ζωή. Ο Νίκος Ρωμανός είναι στο απόλυτο έλεος του σημερινού αστικοδημοκρατικού συστήματος. Σε αυτή τη βάση στεκόμαστε δίπλα του, με τον ίδιο τρόπο που θα στεκόμασταν και δίπλα σε κάθε άνθρωπο που επιλεκτικά στερείται των δικαιωμάτων που ισχύουν για όλους μας (ακόμα τουλάχιστον).

Και για να προλάβω τους κάθε είδους αναρχικούς του διαδικτύου: Δεν επιχειρώ ούτε να ψυχογραφήσω, ούτε να δικαιολογήσω τις πράξεις κανενός. Αν και η ψυχογράφηση του Νίκου Ρωμανού αφενός δεν απαγορεύεται, αφετέρου είναι εύκολη δεδομένων των συνθηκών. Επιχειρώ να εκφράσω την προσωπική μου συμπάθεια στον αγώνα που κάνει (όχι τον όποιο πολιτικό αγώνα θεωρεί ότι κάνει) αλλά για τα προσωπικά του δικαιώματα.

ΥΓ: Δεν θα αναρτήσω εικόνες του Νίκου Ρωμανού στο άρθρο γιατί πιστεύω ότι επιχειρούν να τον παρουσιάσουν σαν "καημένο παιδί". Όποιος τις επιθυμεί, μπορεί να τις βρει στο διαδίκτυο

Πηγές:

• Το Βήμα 14/09/2014
• Newsbomb 29/11/2014
• www.leninreloaded.blogspot.gr
• www.902.gr
• Eικόνα από: http://www.prisonerswithchildren.org/

Αναδημοσιεύεται από το Marxism daily με κάποιες δικές μας υπογραμμίσεις.