Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ, η πλατεία συντάγματος και η σύγκρουση με τους μπάτσους.


Μια και πολλά έχουν ειπωθεί εδώ και μία εβδομάδα, τόσο διαδυκτιακά όσο και σε πρώτο πρόσωπο, για την στάση του ΠΑΜΕ την περασμένη Τετάρτη, και τα περισσότερα, τελικά καταλήγουν στο ποιά είναι η άποψη και η πράξη του ΚΚΕ σχετικά με την σύγκρουση με τους μπάτσους. Το γεγονός πως η Γ.Γ. του Κ.Κ. έκανε πρόσφατα στην ...βουλή μία ,πρωτόγνωρη για κοινοβουλευτικό κόμμα , δήλωση, η οποία χοντρικά λέει πως «κανένα ζόρι δεν τραβάμε να συγκρουστούμε και με την αστυνομία» συμβάλει στην επικαιρότητα της ανάρτησης.
Αρχικά να διευκρεινήσουμε πως το ΠΑΜΕ δεν ταυτίζεται σε καμμία των περιπτώσεων με το ΚΚΕ, και το τελευταίο θα άνοιγε σαμπάνιες αν όλος ο κόσμος του ΠΑΜΕ ήταν και φίλα προσκείμενος στο Κόμμα. Μια όμως και η ραχοκοκκαλιά των πιο αφοσιωμένων και συνεπών αγωνιστών του ΠΑΜΕ  είναι μέλη ή φίλοι του Κ.Κ., θα κάνουμε εδώ μία υπέρβαση χάρην ευκολίας και συντομίας  της κουβέντας, και θα μιλήσουμε οσάν τελικά να ταυτίζονταν.
Αντι-ΠΑΜΕ αιτίαση πρώτη, και λιγότερο σημαντική:
-Γιατί το ΠΑΜΕ δεν προστάτεψε με τον όγκο του τους συγκεντρωμένους στο σύνταγμα, που τους λυσσάξανε οι ΜΑΤατζήδες στο ξύλο; Δεν είναι υποχρέωση του οργανωμένου κινήματος, να προστατέψει και το «αυθόρμητο»;
-Απάντηση, όχι δεν είναι, όταν:

  • Το «αυθόρμητο» έχει δείξει πως κάθε άλλο παρά τέτοιο, αυθόρμητο δηλαδή, είναι.
  • Το «αυθόρμητο» έχει αντιπαρατεθεί πολύ συνειδητά (οποία αντίφαση!), και πέραν του ότι έχει χλευάσει το οργανωμένο, έχει ζητήσει από την αποπομπή μέχρι και την εξαφάνιση του δεύτερου, με δημόσιες αποφάσεις (οι οποίες και δεν έχουν αναιρεθεί μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές)!
  • Το οργανωμένο έχει ως πρώτιστο χρέος να προστατέψει τον δικό του κόσμο. Και όχι φυσικά να τον οδηγήσει στο μακελιό, για να προστατέψει (και χωρίς να είναι σίγουρο πως με αυτούς τους όρους, θα είχε καν την δυνατότητα να το κάνει) αυτούς που λίγες ώρες πριν απαιτούσαν από το οργανωμένο κίνημα μέχρι και την ...αυτοδυάλυση του!
Απέναντι σε ποιούς δηλαδή είχε το ΠΑΜΕ μεγαλύτερη υποχρέωση προστασίας; Σε αυτούς που το εμπιστεύτηκαν και επέλεξαν να απεργήσουν μέσα από τις γραμμές του, ή σε αυτούς που προσπάθησαν να το εμπλέξουν σε μία σύγκρουση, σε τόπο και χρόνο, που το ίδιο το ΠΑΜΕ όχι απλά δεν είχε επιλέξει, αλλά τον θεωρούσε ως και τον πλέον ακατάλληλο;
Τέλος μία μικρή παρατήρηση, άμεσα σχετιζόμενη με τα παραπάνω. Το γεγονός πως ο όγκος των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ ήταν της δύο μέρες της απεργίας πολλαπλάσιος των «πλατειακών», και ως εκ τούτου οι δεύτεροι ζητούσαν (και εξακολουθούν να διαμαρτύρονται που δεν τους δόθηκε) κάλυψη από τον όγκο του πρώτου, δεν δείχνει κάτι για το ποιός είναι τελικά ο σεχταριστής και  απομονωμένος από τον «λαό»; Κάποιοι βάλθηκαν να μας τρελάνουν τελείως, ή ο κόσμος που κατεβαίνει οργανωμένα με το ΠΑΜΕ έχει (από ποιον άραγε;) αποταχθεί αυτομάτως από τις τάξεις του «λαού», και δεν λογιάζεται ως τέτοιος;
Αιτίαση 2η  (3 σε 1 καθώς αλληλοεπικαλύπτονται):
 «α)Το ΚΚΕ (και το ΠΑΜΕ) είναι ένα κοινοβουλευτικό «αστικό κόμμα», και για αυτό αποφεύγει να συγκρούεται με την αστυνομία. β) Το Κ.Κ. έχει δηλώσει υποταγή στη αστική νομιμότητα. γ)Κατά συνέπεια υπάρχει διάσταση λόγου και έργων από το Κ.Κ.» Αυτό το επιχείρημα μάλιστα ντύνεται και με ιστορικές αναφορές που μπορεί να φτάσουν μέχρι και ...την συμφωνία του Λιβάνου!
Θα αντισταθώ στον πειρασμό να επεκταθώ περισσότερο από το να επισημάνω την αστειότητα αυτά να λέγονται και από μέλη οργανώσεων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είναι, ή κατεβαίνουν στις εκλογές για να προσπαθήσουν να μπουν, στο αστικό κοινοβούλιο, και θα πάω λίγο παρακάτω προκειμένου να επισημανθούν κάποιες αλήθειες, στις οποίες σπάνια αναφερόμαστε, καθώς τις βλέπουμε σαν αυτονόητες.
-Αρχικά, ουδέν αναληθέστερο πως το ΠΑΜΕ δεν συγκρούεται δυναμικά με την αστυνομία. Μόνο τα τελευταία χρόνια έχει συγκρουστεί δεκάδες φορές, στα λιμάνια, στις πύλες των εργοστασίων, σε καταλήψεις υπουργείων, με τους τραμπούκους στην Μανωλάδα και αλλού. Δεκάδες δικαστικές διώξεις εκρεμμούν σε βάρος μελών του ΠΑΜΕ για αυτήν ακριβώς την δράση τους, ενώ αρκετά άλλα έχουν καταλήξει κατά καιρούς στις εντατικές των νοσοκομείων. Τελευταίο σχετικό πρόσφατο περιστατικό, πριν λίγους μήνες στο λιμάνι του Πειραιά. Δηλαδή το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, μόνο διαζύγιο δεν έχουν πάρει, όπως κατηγορούνται, από την επαναστατική βία. Εκείνο λοιπόν, που το ΠΑΜΕ (και το ΚΚΕ) δεν κάνουν, είναι το να θεωρούν την σύγκρουση με την αστυνομία σε κεντρικό επίπεδο, σαν την κορωνίδα της σύγκρουσης με την αστική τάξη. Μάλιστα γενικότερα μιλώντας, υπάρχει και η τάση, η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής σε επίπεδο κεντρικών απεργιακών ή άλλων συγκεντρώσεων, να αποφεύγεται, στο μέτρο του δυνατού. Γιατί έχουν αυτήν την «αντεπαναστατική» για κάποιους αντίληψη; Θα το δούμε παρακάτω.
Για να ορίσουμε όμως  το αν υπάρχει ή όχι διάσταση μεταξύ των λόγων και του έργου του Κ.Κ. πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα τι ακριβώς πράγμα είναι αυτό το «Κ.Κ.».
Αρχίζουμε από τα (πολύ) εύκολα.
 Το Κ.Κ.Ε. είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του: Κομουνιστικό Κόμμα!
Σαν κομμουνιστικό ,και μάλιστα «νέου τύπου», κόμμα λοιπόν, διέπεται από τις αρχές και την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού.  Τι διδάσκει όμως ο μαρξισμός στην ανάλυση του για την λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών;  Διδάσκει πως όλες οι εκφάνσεις του κοινωνικού βίου χτίζονται πάνω σε μία βάση που έχει να κάνει με το πόσο και το πως κάθε κοινωνία παράγει τα απαραίτητα υλικά αγαθά που της επιτρέπουν να αναπτυχθεί. Για να ανατρέψεις λοιπόν μία κοινωνική δομή, πρέπει να χτυπήσεις την παραγωγική βάση της, και όχι το πολιτικό της επικοδόμημα. Για να το πούμε με πιο απλά λόγια, το κύριο και ουσιαστικό πεδίο της αντιπαράθεσης με την αστική τάξη, δεν βρίσκεται παρά στους χώρους δουλειάς, εκεί  που η εκμετάλευση παίρνει σάρκα και όστα, ή στα «κομμουνιστικά» εκεί που παράγεται η υπεραξία.
Βάση λοιπόν μιας τέτοιας θεώρησης, το ΚΚΕ βλέπει την απεργία σαν την πιο δυναμική και ουσιαστική μορφή ρήξης με το σύστημα, πίσω μόνο από τον ένοπλο αγώνα. Ετσι λοιπόν την σύγκρουση ή όχι με την αστυνομία την επιλέγει ανάλογα με το αν αυτή βοηθάει να πετύχει ή όχι η σημαντικότερη πράξη ρήξης, αυτή της απεργίας.
Και πότε είναι πετυχημένη μια απεργία;
 Αρχικά όταν γίνεται ...απεργία! Οταν δηλαδή οι εργάτες δεν πάνε για δουλειά.
-Υπάρχει άλλο κριτήριο για την επιτυχία μιας απεργίας;
-Υπάρχει. Είναι η μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων στα κεντρικά σημεία των πόλεων όπου μια απεργία πραγματοποιείται. Αυτή άλωστε δίνει και το βασικό «πολιτικό», πέρα από το οικονομικό υπόβαθρο μιας εργατικής κινητοποίησης.  
Υπό αυτό το πρίσμα  λοιπόν, το ΠΑΜΕ(και το ΚΚΕ) δεν τραβάνε κανένα απολύτως ζόρι (και το έχουν αποδείξει) να πλακωθούνε και με μπάτσους, και με τραμπούκους και με ότι άλλο νάναι, προκειμένου να περιφρουρηθεί μια απεργία, να νεκρώσει δηλαδή ένας παραγωγικός χώρος και να μην περάσουν απεργοσπάστες μέσα στην δουλειά. Εκεί δηλαδή που η σύγκρουση είναι επιβεβλημένη για την επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης, κανένα ζήτημα για την πραγματοποίηση της (σύγκρουσης) ή μη, δεν μπαίνει. Κανένα φετίχ μη-βίας δηλαδή δεν υπάρχει.
Πάμε τώρα και στο δεύτερο κριτήριο.
-Μπορεί η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής να συμβάλει στην μαζικότητα των απεργιακών ή άλλων συγκεντρώσεων;
Χωρίς πολλή θεωρία, ας κοιτάξει κάποιος το πόσοι «αγανακτησμένοι» από τους αρχικούς, παρέμειναν στο σύνταγμα μετά το πρώτο μόλις, μπερτάκι από τα ΜΑΤ, και θα πάρει την απάντηση, αρκεί να πιστέψει στα μάτια του.
Η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής λοιπόν σε επίπεδο κεντρικών συγκεντρώσεων, 9 στις 10 περιπτώσεις όχι απλά δεν βοηθάει, αλλά αποτελεί και εμπόδιο στην μαζικοποίηση, και κατά συνέπεια στην επιτυχία των κινητοποιήσεων. Ετσι λοιπόν εξηξείται με πολύ απλό τρόπο η στάση του ΚΚΕ απέναντι στην σύγκρουση σε αυτό το επίπεδο, χωρίς καμμία αντίφαση λόγου και έργου, ή θεωρίας και πράξης να υπάρχει.
Φυσικά κάποιος καλόπιστος μπορεί πάντα να ρωτήσει, μα είναι ποτέ δυνατόν να γίνει επανάσταση χωρίς βίαιη σύγκρουση με τις κατασταλτικές δυνάμεις σε κεντρικό επίπεδο;
Απάντηση: Οχι δεν είναι.
Αλλά πιστεύει κανείς πως δυανύουμε επαναστατική περίοδο, και από αυτό καταλήγει πως το Κ.Κ. είναι πίσω από τις περιστάσεις;
Εκτός φυσικά, εάν κάποιος νομίζει πως το μόνο που εμποδίζει την επανάσταση στην Ελλάδα, είναι πως το ΚΚΕ αρνιέται να την σαλπίσει, και είναι ως εκ τούτου συμβιβασμένο. Θα είχε ενδιαφέρον να τεκμηρίωνε κάποιος μια τέτοια άποψη.
Κατά τα λοιπά: Τις απαντήσεις στις αιτιάσεις περί κοινοβουλευτισμού, αστικής νομιμότητας κλπ, μπορεί κάποιος να τις πάρει εύκολα στο βιβλίο του Λένιν «τι να κάνουμε».
Φυσικά και έχει το δικαίωμα ο καθένας να διαφωνεί με τον Μαρξ και τον Λένιν, όπως και μην θεωρεί τον Μαρξισμό-Λενινισμό επαναστατική θεωρία και πράξη. Εκείνο που βιάζει την κοινή λογική, είναι να κατηγορεί κάποιος για ασυνέπεια τους Μαρξιστές-Λενινιστές, επειδή εφαρμόζουν τις θεωρίες τους στην πράξη!
Υ.Γ.Αν κάποιος διαβάσει το πρόγραμμα του Κ.Κ.Ε. και τον ορισμό των «τρομοκρατικών οργανώσεων» από την Ε.Ε., θα δει πως το μόνο που εμποδίζει το ελληνικό αστικό κράτος να το χαρακτηρίσει σαν τέτοια, είναι η μαζικότητα και η επιρροή του στην ελληνική κοινωνία.

18 σχόλια:

  1. Φάντομ-εξαιρετικό το κειμενο! Αυτοί οι κύριοι δεν έχουν καταλάβει γρυ από διαλεκτική. Η σύγκρουση θα έρθει στην ώρα της. Στη Ρωσία οι μπολσεβίκοι, διοργάνωναν ένοπλες πορείες ή μάχες στους δρόμους όσο η επενάσταση πλησίαζε, όχι πάντα. Εδώ ας δουν τι μαχητικότητα έχουν οι πορείες που έρχεται άσχετος κόσμος και όχι μόνο τα μέλη από τη γκρούπα τους και θα καταλάβουν περισσότερα. όταν φτάσει η ώρα θα τσακίσουμε τα όργανα του αστικού κράτους. Ως τότε θα κάνουμε το παν για να προχωρήσει η συνείδηση του κάθε εργάτη.

    Από κάποιους τίθεται ότι το ΠΑΜΕ, θα έπρεπε να σταματήσει την προσπάθεια που κάνει το αστικό κράτος προκειμένου να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο, συμμετέχοντας σε μια σύγκρουση. Νομίζω ότι το απαντάς παραπάνω, απλά νομίζω ότι πρέπει να προστεθεί ότι, θα πρέπει να δουν το συσχετισμό δυνάμεων (δεν μπάινουμε σε μια μάχη που θα έχουμε σίγουρη ήττα), αλλά και πως θα επιδράσει στη μεγάλη μάζα του λαού αυτή τη στιγμή. Θα παίζαμε ή όχι το παιχνίδι τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ σωστός αρχηγέ. Πολύς εύστοχη η παρατήρηση ότι τα επεισόδια τα προκάλεσαν σκόπιμα για να σκορπίσουν τον κόσμο, να φοβηθεί, να λουφάξει και να πάει σπίτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΣΩΣΤΑ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ.ΟΡΓΑΝΩΣΗ,ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ,ΜΑΧΗ,ΝΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν δεν έμπλεκες και το ΚΚΕ θα ήταν τέλειο...
    Το ΑΑΔΜ είναι ο στόχος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @DemetrioX:
    Το ΚΚΕ δεν τοέμπλεξα εγώ, άλλοι το μπλέκουνε. Και εννοείται πως δεν μιλάω εκ μέρους του, αλλά κάνω τις προσωπικές μου εκτιμήσεις πάνω στην στάση του. Πάντως εάν θέλεις, γίνε λίγο πιο σαφής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Θα ήταν όχι απλώς ανοησία,αλλά και έγκλημα να ρίξουμε την πρωτοπορία στην αποφασιστική μάχη, προτού όλη η τάξη, προτού οι πλατιές μάζες,να έχουν πάρει θέση ανοιχτής υποστήριξης της πρωτοπορίας ή τουλάχιστον ευμενούς ουδετερότητας απέναντί της".
    Άπαντα Λένιν.Εκδόσεις Σ.Ε τόμος 41 σελ: 77-78

    Πέρα από όποιο άλλο επιχείρημα αυτό που ο ΛΈΝΙΝ επικαλείται είναι καθοριστικό και ανταποκρίνεται στην σημερινή πραγματικότητα.
    Αξιόλογη εκτίμηση και ανάλυση πρέπει να πω.Και να πω ακόμη ότι διανύουμε επαναστατική κατάσταση σύμφωνα και με την περιγραφή του Λένιν.
    Και κάθε επαναστατική κατάσταση,δεν οδηγεί και σε επανάσταση κατά πως λέει.
    Και όπως σε ένα σχόλιό μου σε κάποιον βιαστικό φίλο και ανυπόμονο έλεγα :

    "Τι κάνουμε δηλαδή εμείς, παριστάνουμε τους ήρωες και καθόμαστε και τις τρώμε χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει προηγουμένως τις προϋποθέσεις εκείνες που θα μας εξασφαλίζουν όσο λιγότερες απώλειες και όσο ασφαλέστερα και καλύτερα αποτελέσματα για την τάξη μας;
    Όταν το κόμμα μιλάει για τα σωματεία και τους χώρους εργασίας,όταν μιλάει για αλλαγή των συσχετισμών,δεν το λέει από καπρίτσιο.
    Γιατί,άντε και πήγαμε και σκοτωθήκαμε,άντε και παραστήσαμε τους Σουλιώτες και θες κάτι, πετύχαμε.
    Σύμπτωση, συγκυρία, κωλοφαρδία;Πες λοιπόν ότι πετύχαμε και τους διώξαμε, τους τσακίσαμε.
    Αν μέσα στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς δεν υπάρχει ο συσχετισμός που απαιτείται, αν δεν υπάρχει το δυναμικό εκείνο που θα κάνει τις μηχανές να δουλέψουν προς όφελος της τάξης μας, αν δεν υπάρχουν μέσα στους χώρους δουλειάς αυτοί που θα υλοποιήσουν το πρόγραμμα για την Λαϊκή εξουσία, μου λες τι στα κομμάτια θα κάνουμε";

    Μόνο που φίλοι μου,όλους αυτούς που χωρίς τους, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, πρέπει εμείς να τους πείσουμε να τους εμπνεύσουμε.
    Κόντρα σε όλους τους μηχανισμούς και τα μέτρα των αστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @blackbedlam:
    Ο λόγος που αποφεύγω να χαρακτηρίσω την σημερινή κατάσταση "επαναστατική", είναι ο εξής:
    Η θεωρία μας ορίζει σαν επαναστατική την κατάσταση στην οποία "οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν, και οι κάτω δεν δέχονται να κυβερνηθούν όπως πριν". Και αν για το πρώτο μέρος, μάλλον θα συμφωνήσουμε όλοι πως υσχίει, για το δεύτερο έχω κάποιες επιφυλάξεις. Νομίζω δηλαδή πως η πλειοψηφεία των κάτω θέλει ακριβώς, να κυβερνηθεί όπως πριν (όπως πριν 10 χρόνια ας πούμε), και διάσταση προκύπτει μόνο από το γεγονός πως οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν όπως τότε.
    Πάντως "εν δυνάμει" επαναστατική σίγουρα είναι, και άμεσο μάλιστα καθήκον μας είναι αυτό το "εν δυνάμει" να το κάνουμε "εν υσχεί".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 'Εχω διαβάσει το κείμενό σου σε πολλά blog μαζί με τα σχόλιά τους. Θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις ένα μεθοδολογικό λάθος. Δεν εννοώ βέβαια ότι το κάνεις επίτηδες!
    Μιλάς για σύγκρουση, ακόμη και όταν αναφέρεσαι στο ΠΑΜΕ, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι επιλογή των διαδηλωτών ή απεργών, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για προσπάθεια καταστολής του κινήματος από την εξουσία. Η επιλογή της σύγκρουσης δεν είναι στο χέρι μας ακόμη, νομίζω ότι είναι κατανοητό γιατί.
    Η επιλογή μας είναι να προσπαθήσουμε να αντικρούσουμε την απαγόρευση στην απεργία, στη διαδήλωση και συγκέντρωση, την καταστολή και τη διάλυση, με οργάνωση και άρνηση να φύγουμε.
    Το θέμα της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις καταστολής δεν έχει να κάνει μόνο με το αν την επόμενη μέρα ή ώρα οι απεργίες και οι συγκεντρώσεις θα μαζικοποιηθούν, που η πραγματική αντιπαράθεση βοηθάει και σε αυτό, αλλά με την υπεράσπιση του δικαιώματος στη διαδήλωση.
    Εκεί είναι το ζητούμενο με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ και όχι στο να προστατέψει τους "αυθόρμητους" όπως υποτιμιτικά κατά τη γνώμη μου αναφέρονται οι χιλιάδες που βρίσκονταν στις Φιλλελήνων, Μητροπόλεως, Ερμού, Καραγεώργη Σερβίας και Σταδίου προσπαθώντας να συγκροτηθούν και να γυρίσουν στο Σύνταγμα επί ώρες. Και τότε βεβαίως, όταν φαινόταν ότι πάνε να το πετύχουν οι πέτρες και τα δακρυγόνα όλως τυχαίως πέφτανε πάνω τους. Μέχρι αργά τη νύχτα την πρώτη μέρα, το απόγευμα τη δεύτερη. Σε αυτή δε τη δεύτερη μέρα η τρομοκρατία συνεχίστηκε μέχρι αργά σε όλο το κέντρο και χτυπιόταν κόσμος άσχετος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι η πρώτη φορά στα 30 χρόνια που είμαι στο κινημα, είτε ως μέλος του ΚΚΕ, είτε ως ανένταχτος, είτε ως μέλος του ΚΚΕ(μ-λ) και τρόμαξα έτσι, μιλάω για αργά το απόγευμα όταν πια και τα τελευταία μπλοκ είχαν διαλυθεί και το πογκρόμ κατά του λαού συνεχιζόταν.
    Η υπεράσπιση του δικαιώματος στη διαδήλωση με στόχο να πάει και να συγκεντρωθεί έξω από το κέντρο αποφάσεων, τη Βουλή, χιλιάδες κόσμου, είναι το ζητούμενο, όπως και η έμπρακτη απόδειξη ότι μόνο ένα οργανωμένο κίνημα μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, έστω ως ένα σημείο, την καταστολή. Εμείς με τις λίγες δυνάμεις μας αυτό κάνουμε εδώ και χρόνια κοντράροντας και μπατσους και μπάχαλους, δεν φεύγουμε για χατήρι κανενός, διαδηλώνουμε εκεί που θέλουμε και καλούμε το κόσμο να κάνει το ίδιο. Και είναι αρκετοί αυτοί που ακολουθούν. Ξέρεις τι ωραίο είναι να ξεκινάει ένα μπλοκ με χ άτομα και να καταλήγει εν μέσω "συγκρούσεων" και συνεχών προσπαθειών με πολλαπλάσιο κόσμο, αποφασισμένο να διαδηλώσει κόντρα στην τρομοκρατία και τη καταστολή; Kαι δεν εννοώ ότι όλος αυτός ο κόσμος γίνεται αυτόματα κομμουνιστής ή επιροή του ΚΚΕ(μ-λ) αλλά ότι εκτιμάει την επιμονή στη μη υποχώρηση και στη μη διάλυση. Αυτό ζητάει και από το ΚΚΕ ο κόσμος, και θεωρώ ότι έχει κάθε δικαίωμα να το ζητάει από κάποιον που θέλει να λέγεται κομμουνιστής.
    Όλοι όσοι στηρίζετε το ΚΚΕ και επιχειρηματολογείτε υπέρ της στάσης του στις πλατείες κάνεται ένα λάθος. Παίρνετε κάποια πραγματικά χαρακτηριστικά της πλατείας και τα γενικεύετε. Από τους ακροδεξιούς μέχρι τη συνέλευση ή για τη κοινωνικοπολιτική σύνθεση του κόσμου που συμμετείχε εκεί από την αρχή μέχρι τώρα.
    Σας διαφεύγει, στις αναλύσεις σας, ότι εκεί επί ένα μήνα εξακολουθούν να βρίσκονται χιλιάδες ανθρώπων εργαζόμενων, αυτοί που με βάση τα προγράμματα του ΚΚΕ αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της συμμαχίας για την πραγματική αλλαγή και δημοκρατία του λαού, παλιότερα, για τη λαϊκή εξουσία τώρα, με όλα τα στραβά και αρνητικά που μπορεί να κουβαλάνε. Και όταν υπάρχουν χιλιάδες λαού, όσο λάθος και αντιδραστικές και να είναι οι απόψεις που επικρατούν, δεν υπάρχει καμιά λενινιστική αρχή που να λέει ότι οι κομμουνιστές πρέπει να είναι απ' έξω, το αντίθετο μάλιστα!
    Αυτοί εκεί αναζητούσαν διέξοδο,κινηματική, αγωνιστική, αντίστασης όπως θες πέστο, απέναντι στην επίθεση που ζουν, και είναι λαός. Δεν ταυτίζονται ούτε με τους ακροδεξιούς, ούτε και με τους "αριστερούς" καιροσκόπους που χωμένοι μέχρι τα μπούνια στα κόμματά τους το έπαιζαν ακομμάτιστοι και μαζί με τους πρώτους τραμπούκιζαν το ΚΚΕ(μ-λ). Η συντριπτική πλειοψηφία αυτού του κόσμου, που ερχόταν να κουβεντιάσει ή να πάρει την προκήρυξη και την εφημερίδα ήταν που μας επιβεβαίωσε την αρχική μας άποψη περί παρέμβασης και κυρίως μας έδωσε το κουράγιο να παραμείνουμε όλες τις μέρες.
    Είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα απ' ότι παρουσιάζονται και αν η αριστερά παρέμβαινε στο σύνολό της με μια λογική αυτόν το κόσμο να τον πείσουμε ότι μόνο με την οργανωμένη πάλη, με την απεργία και σε συνδυασμό με τις καθημερινές διαδηλώσεις μπορεί να έχει νίκες, τότε πιθανόν να είχαμε άλλες εξελίξεις. Το μεγάλο ζητούμενο της εποχής μας είναι οι εργάτες, οι λαοί, να ξαναποκτήσουν πίστη στη δύναμή τους για να αλλάξουν τους συσχετισμούς υπέρ τους.
    Η κριτική στο ΚΚΕ (και όχι μόνο στο ΚΚΕ, παρόμοια στάση κράτησαν κι άλλες οργανώσεις της αριστεράς, όπως το Μ-Λ ΚΚΕ) δεν περιορίζεται μόνο στη 48ωρη αλλά σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του λεγόμενου κινήματος των πλατειών.
    Και σε διαβεβαιώνω ότι ήταν πάρα πολλοί αυτοί που αναρωτιόντουσαν γιατί δεν είναι και το ΚΚΕ στη πλατεία όλες τις μέρες.
    Με τις αυταπάτες τους! Είτε για την πλατεία είτε και για το ΚΚΕ!
    Αλλά και την ανάγκη τους να αντισταθούν και να ανατρέψουν πολιτικές που τους εξαθλιώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @antigeitonies:
    Αρχικά να σε καλοσορίσω στο μπλοκ και να σε ευχαριστήσω για την ευγένεια που είχες να σχολιάσεις εδώ, μια και επειδή όντως εχει αναδημοσιευθεί αρκετά, μου είναι αρκετά χρονοβόρο να απαντάω στις αιτιάσεις σε 4-5 διαφορετικά μπλοκ ταυτόχρονα.
    Αρχικά τις εκτιμήσεις αυτές (ή και χειρότερες) για τις πλατείες δεν τις έχω κάνει μόνο εγώ ή το Μ-Λ ΚΚΕ, αλλά ακόμη και τροτσικιστικές ομάδες (βλ: που-ήταν-χθες-οι-αγανακτισμένοι), ακόμη και κάποιοι αναρχοσυνδικαλιστές (βλ.εδώ).
    Αλλά πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Το ΠΑΜΕ κατηγορείται από πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους για το γεγονός πως δεν προσπάθησε (ψέμα, γιατί προσπάθησε) να μπει την Τετάρτη στο σύνταγμα. Αν αυτοί οι χώροι δεν είχαν επιλέξει την στρατηγική της σύγκρουσης (που θα συμφωνήσω μαζί σου πως δεν το είχαν κάνει), μπαίνει το ερώτημα, γιατί ακριβώς κατηγορείται το ΠΑΜΕ; Γιατί δεν έφαγε το μερίδιο στο ξύλο (που κατά την γνώμη τους) του αναλογούσε; Ας το πουν ευθέως, ας εξηγήσουν σε τι ακριβώς θα βοήθαγε το εργατικό κίνημα, το να μακελευτεούν και τα μπλοκ του ΠΑΜΕ μαζί τους υπόλοιπους, και είμαι πρόθυμος να το κουβεντιάσω. Κατηγορείται γιατί δεν προστάτεψε τον κόσμο από τα ΜΑΤ; (στον βαθμό που θα μπορούσε βέβαια, γιατί προσωπικά δεν εκτιμάω πως υπό αυτούς τους όρους θα είχε τέτοια δυνατότητα) -Απαντάει το αρχικό κείμενο, και μάλιστα σχετικά εκτεταμένα.
    Λες: «Η επιλογή μας είναι να προσπαθήσουμε να αντικρούσουμε την απαγόρευση στην απεργία, στη διαδήλωση και συγκέντρωση, την καταστολή και τη διάλυση, με οργάνωση και άρνηση να φύγουμε».
    -Μα καλά είναι ποτέ δυνατόν να αντικρούσουμε απαγορεύσεις (και κατά συνέπεια να διεξάγουμε σύγκρουση) με όρους αυθόρμητου και χύμα στο κύμα; Γιατί αυτούς ακριβώς τους όρους η «πλατεία» δεν τους πρότεινε απλά, αλλά τους επέβαλε (όπως είχατε την ευκαιρία να νιώσετε και στο πετσί σας) κιόλας! Με αυτούς τους όρους λοιπόν δεν διεξάγεις σύγκρουση, οδηγείς τον κόσμο σου στο μακελειό, όπως κάποιοι την περασμένη Τετάρτη έκαναν, και το ΠΑΜΕ κατηγορείται πως δεν τους ακολούθησε σε αυτό. Η πιθανή παρεξήγηση προκύπτει από το γεγονός πως εγώ θεωρώ, πως όταν βλέπεις την σύγκρουση να κραυγάζει πως έρχεται από μακρυά και αντί να προετοιμάζεις και να οργανώνεις τον κόσμο για αυτήν, κάνεις ακριβώς το αντίθετο προκειμένου να συνεχίσεις το ψάρεμα στα θολά νερά της μικροαστικής αγανάκτισης (και δεν αναφέρομαι φυσικά στο ΚΚΕ(μ-λ)), για μένα είναι το ένα και το αυτό, σαν να οδήγησες αυτόν τον κόσμο στο σφαγείο εσκεμένα. Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @antigeitonies:
    Πάμε τώρα και στο δεύτερο ζήτημα που βάζεις.
    Αρχικά δεν είναι ακριβές πως το ΠΑΜΕ δεν προσπάθησε να προσεγγίσει την «πλατεία». Το ΠΑΜΕ είχε οδηγήσει τρεις διαδηλώσεις του στο σύνταγμα. Όπου όταν είχε φτάσει είχε προχωρήσει και στην πρωτοφανή για το ίδιο πρακτική, να ανοίξει μέχρι και τις «αλυσίδες» του. Είχε καταφέρει να ισσοροπήσει στην κόψη κυριολεκτικά του ξυραφιού, ανάμεσα στο να απευθηνθεί χωρίς και να υποκλιθεί στο «αυθόρμητο», ανάμεσα στο να μην αυτοακυρωθεί σαν πρωτοπορεία αλλά να μην μπορεί να κατηγορηθεί και για απόπειρα «καπελώματος» (δεν νομίζω να ξεχάστηκε τόσο γρήγορα αυτή η υστερία). Κοινώς το ΠΑΜΕ ήταν και εκεί, αλλά με τους δικούς του όρους!
    Ολα αυτά μέχρι την Τρίτη το απόγευμα όπου συνέβει το απίθανο! Ενα ετερόκλητο τσούρμο από καμμια τριανταριά άτομα αποτελούμενο από ελληνοσούπερμαν με σημαίες για μπέρτες , τροτσιστές, μπροστάρη τον Καλομοίρη από την Αυτόνομη Παρέμβαση, και ενώ πιο πίσω κυμάτιζαν υπερήφανα οι σημαίες του Πατριαρχίου, της Ν.ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και ένα πανώ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έκλεισαν τον δρόμο στους απεργούς εργάτες του ΠΑΜΕ με την γελοία απαίτηση να κατεβάσουν τα πανώ τους. (υπόψην πως μιλάμε για πανώ σωματείων, και όχι κομματικά) Οταν αυτό δεν έγινε, και αφού πήραν θάρρος από την παθητική στάση της περιφρούρησης προχώρησαν και στην ρίψη μπουκαλιών, καφέδων, στοματικών υγρών κ.λ.π. ενάντια στους εργάτες που απεργούσαν. Το σκηνικό επαναλήφθηκε το πρωί της τετάρτης, μόνο που αυτήν τη φορά το μενού περιελάμβανε και ...πέτρες! Το ΠΑΜΕ λοιπόν είχε δύο επιλογές:
    1η(εύκολη), να αμολύσει τους καμμιά 300αριά οικοδόμους που ήτανε μπροστά, να ανοίξουν μερικά κεφάλια, και να προχωρήσει. Είμαι πολύ περίεργος για το τι είδους κριτική θα του κάνατε τότε (μάλλον δεν είμαι, ξέρω: μπάτσοι-χαφιέδες κτλ)
    2η: Αυτή που επιλέχθηκε τελικά, της συντεταγμένης υποχώρησης, προκειμένου να μην φάει (μοιραία σε τέτοιες περιπτώσεις) ξύλο και κάποιος άσχετος.
    Οταν λοιπόν κάποιος κάνει κριτική στην στάση του ΠΑΜΕ, αυτά τα γεγονότα αν είναι έντιμος, οφείλει να τα συνεκτιμήσει.
    Ερώτηση δική μου, δεν έπρεπε έντιμες κομμουνιστικές οργανώσεις όπως το ΚΚΕ(μ-λ) να έχουν καταγγείλει τα παραπάνω περιστατικά, πριν αρχίσουν να κάνουν την κριτική τους στο ΠΑΜΕ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατ' αρχήν να σε ευχαριστήσω για το καλωσόρισμα.
    Μετά να σε διαβεβαιώσω πως αν είμασταν εκεί εκείνη την ώρα, το πρωί της Τετάρτης, θα είμασταν από τους πρώτους, και με φανατισμό, που θα κοντράραμε την επίθεση που σας έγινε, όπως το κάναμε με το ΣΕΚ, που παραδόξως από τη πρώτη μέρα κράτησε διαφορετική στάση από την υπόλοιπη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και με το Μ-Λ ΚΚΕ, όταν αποφάσισε να εμφανιστεί για πρώτη φορά μετά την 48ωρη!
    Ανακοίνωση συγκεκριμένη μπορεί να μη βγάλαμε, να το δεχτώ ως παράλειψη, αλλά σε κείμενά μας οι επιθέσεις καταδικάστηκαν χωρίς επιλεκτικότητες. Το συνηθίζουμε άλλωστε να δηλώνουμε αλληλέγγυοι σε κάθε τι αριστερό και οραγανωμένο, πολύ περισσότερο όταν εξακολουθεί να δηλώνει κομμουνιστικό, όση ιδεολιγικοπολιτική άβυσσος και να μας χωρίζει, κάτι που το ΚΚΕ δεν το κάνει.
    Για την Τετάρτη το πρωί και για το μέχρι που έφτασε το ΠΑΜΕ, το έχω ακόμη και τώρα θολό, μιας και έχω ακούσει αντιφατικά πράγματα, για το αν έφτασε ή όχι στο Σύνταγμα, ακόμη και από ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτό! Όπως ίσως ξέρεις είμαστε η μόνη οργάνωση που επέμενε, εκτός από το ΠΑΜΕ, να γίνει πρωινή πορεία και όταν φτάσαμε στο Σύνταγμα η κεφαλή το ΠΑΜΕ ήταν στο ύψος της Αμερικής, προφανώς αυτά που αναφέρεις, και δεν έχω κανένα λόγο να τα αμφισβητήσω, έγιναν πρωτύτερα.
    Ειλικρινά σου λέω ότι η εικόνα που έχεις για την πλατεία και τις διεργασίες που γινόντουσαν εκεί δεν είναι ολοκληρωμένη. Υπήρχαν όλα αυτά που λες αλλά δεν ήταν τα μόνα και κυρίως δεν εκφράζανε τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που ουσιαστικά αναζητούσε διέξοδο να αντισταθεί.
    Και παρ' όλο που διαφωνώ στο σύνολο της πολιτικής του ΚΚΕ θεωρώ ότι αν συμμετείχε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Επέτρεψέ μου να πω ότι η ηγεσία αυτό ακριβώς ήθελε να αποφύγει, τα "πολύ διαφορετικά".
    Υπάρχουν κείμενα στη Προλεταριακή Σημαία που πολύ αναλυτικά λένε την άποψή μας για το τι έγινε το 40ήμερο που θα αρχίσουν από αύριο να βγαίνουν στο διαδίκτυο. Αν είχα e-mail σου θα σου έστελνα το κεντρικό.
    Με ρωτάς:"Μα καλά είναι ποτέ δυνατόν να αντικρούσουμε απαγορεύσεις (και κατά συνέπεια να διεξάγουμε σύγκρουση) με όρους αυθόρμητου και χύμα στο κύμα;"
    Kαι σου λέω ευθέως όχι βέβαια! Και ο κόσμος που παρέμεινε στο Σύνταγμα το κατάλαβε και οργανωνόταν και απέκρουε τις απανωτές επιθέσεις των ΜΑΤ, που οι συγκρούσεις τους με τους μπάχαλους μεταφέρονταν όπου υπήρχαν οργανωμένα μπλοκ. Υπάρχει όμως ένα αλλά. Θα σου το πω με τρία παραδείγματα σε φάσεις που ακόμη πορευόμουν με το ΚΚΕ είτε ως μέλος του είτε όχι.
    Το '86 με υπουργό Παιδείας τον Τρίτση η ΚΝΕ, μέσω της Πανσπουδαστικής, βάλαμε ζήτημα η πανεκαπαιδευτική πορεία που απαγορεύτηκε με το πρόσχημα της επίσκεψης του Πατριάρχη, η πορεία να πάει στο Σύνταγμα όπωσδήποτε. Να σπάσουμε την απαγόρευση λέγαμε.
    Το '90 μέσα από τις γραμμές του τότε ΣΥΝ, δεν είχαμε αποχωρήσει ακόμη, και ενώ η πορεία του Πολυτεχνείου είχε σπάσει από τα μισά της Σταδίου, ακριβώς μπροστά μας πορευόταν το ΝΑΡ, και ενώ η τότε κυβέρνηση δια του αρχηγού της αστυνομίας απαίτησε να το διαλύσουμε και διεξαγόταν ο γνωστός πετροπόλεμος τρώγωντας εμείς όλα τα χημικά αλλά και αντιμετωπίζοντας επιθέσεις των ΜΑΤ αποφασίσαμε να σπάσουμε την απαγόρευση και με χίλια βάσανα φτάσαμε πάνω από μια ώρα μετά τους προπορευόμενους μπροστά στα έκπληκατα μάτια του κοσμου που ήταν εκεί και κατενθουσιάστηκε. Να σπάσουμε την απαγόρευση είπαμε και τότε.
    Επί επίσκεψης Κλίντον, έχω φύγει πια από το ΚΚΕ, η λογική που πρόβαλε το ΚΚΕ ποιά ήταν; Ή μήπως τότε δεν ήταν σχεδόν βέβαιο το μακελειό που ακολούθησε; Kαι στις τρεις αυτές περιπτώσεις είτε υπήρχαν είτε όχι μπάχαλοι, προβοκάτορες, ασφαλίτες κ.λπ. το ΚΚΕ αποφάσισε να δώσει τη μάχη.
    Ποιά είναι η διαφορά που σε άλλες, πολύ περισσότερες δυστυχώς, δεν το κάνει; Και πολύ περισσότερο όταν βρίσκονται χιλιάδες κόσμου που δίνει μάχη να μην εκδιωχθεί από τον τόπο συγκέντρωσης που έχει επιλέξει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Αντιγειτονιές

    Το τι γίνεται στην πλατεία είναι προφανές. Η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (από κοντά και ο ΣΥΝ με άλλο ρόλο) που τόσα χρόνια έβριζαν το ΚΚΕ και τις αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις, πως κινδυνολογούν για την ΕΕ και τον καπιταλισμό, δεν ξέρουν πως να δικαιολογήσουν ότι με τη δική τους ανοχή πραγματοποιήθηκε αυτή η επίθεση στην εργατική τάξη.

    Έτσι η πλατεία λειτουργεί καταρχήν καθαρτικά για όσους ντρέπονται για τη στάση τους, έναντι του καπιταλισμού και των επερχόμενων γενεών.

    Αποκαθαριμένοι πια από το ΠΑΣΟΚοΝΕΟδημοκρατικοΣυριζαίικο παρελθόν τους, συνεχίζουν να έχουν την ίδια μικροαστική συμπεριφορά που είχαν και πριν. Βρίζουν το ΚΚΕ και κάθε ριζοσπαστική φωνή όπως και πριν, βρίζουν τα κόμματα (γενικώς, τσουβαλιάζοντας αυτούς που έλεγαν ξεσηκωθείτε ενάντια στην ΕΕ, με αυτούς που έλεγαν υποταχτείτε) και γνωρίζοντας πως αυτό αφορά τα κόμματα με κοινωνική βάση δηλαδή την αριστερά, να βρίζουν τα συνδικάτα (γενικώς) γνωρίζοντας πως αυτή την ρητορεία είχαν και ως μικροαστοί, πλην κάποιων ξεπουλημένων πράσινων συνδικάτων που βρήκαν προνομιακό χώρο στην πλατεία που χειροκροτήθηκαν και εγκαταστάθηκαν.

    Επειδή λοιπόν και στην πλατεία γίνεται ότι ακριβώς γίνεται στην κοινωνία, πόλεμος μεταξύ μικροαστών και αυθόρμητων ριζοσπαστικών δυνάμεων, το ότι με τη βοήθεια των ΜΜΕ οι μικροαστοί επέβαλλαν τη δική τους άποψη ιδεολογικά που υλοποιήθηκαν πρακτικά με επιθέσεις και παρακρατικές επιθέσεις στα συνδικάτα που δεν ελέγχονται από μικροαστικές αντιλήψεις όπως το ΠΑΜΕ, δεν εντυπωσιάζει. Η έλλειψη πολιτικής κριτικής στη δράση των παρακρατικών ανάμεσα σε αριστερούς εντυπωσιάζει. Κι αυτό θα συνεχιστεί όπου οργανώνονται οι μικροαστοί με μεγαλύτερη ένταση.
    Αν η απάντηση στις παρακρατικές επιθέσεις που γίνονται μέσα από τις γραμμές των αγαναχτισμένων έναντι των απεργών είναι η καταδίκη με Δ.Τ. τότε βλέπουμε πως οι μικροαστοί επιβάλλονται μέρα με τη μέρα και στη δράση των όποιων αφελών ριζοσπαστών της πλατείας. Κυρίως όμως βλέπουμε πως οι παρακρατικές επιθέσεις δεν είναι προϊόν κανενός κινήματος, αλλά ο οριστικός του τάφος, που μάλιστα δείχνετε προφανή αδυναμία να τη σταματήσετε.
    Αυτή η μικροαστική αντίληψη που έχει επικρατήσει από άκρη σε άκρη στους αγαναχτισμένους φαίνεται και στην αντίδραση γύρω από τα επεισόδια. Αντί να προφυλαχτούν οι δυνάμεις του λαού (πχ νέο σημείο συνάντησης το Μοναστηράκι, ή τα Προπύλαια) για να έρθουν δυναμικότερες, στρατηγικός στόχος ήταν να γίνουν επεισόδια για να κρατηθεί η ...πλατεία!!! Όχι σύγκρουση για να ανέβουν τα μεροκάματα, όχι για να μειωθούν τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, όχι για πλήρη απασχόληση, αυτά για την πλατεία αποτελούν δευτερευούσης σημασίας. Απόλυτος στρατηγικός στόχος να γίνουν συγκρούσεις για την τιμή της ...πλατείας!

    Φυσικό επόμενο, κανείς άνθρωπος που βρίσκεται σε ιδεολογική ζύμωση να μην πάει στο Σύνταγμα καθώς κανείς εργαζόμενος δεν έχει στόχο την σύγκρουση με τα ΜΑΤ με έπαθλο την πλατεία. Έτσι η τελευταία απεργία μετά από τη δράση των παρακρατικών ενώ είχε τη μεγαλύτερη αποδοχή από το λαό κι όλοι είχαν σκοπό να συμμετέχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις, αντ αυτού είδαμε την πιο άμαζη απεργία του τελευταίου διαστήματος.
    Έτσι οι μικροαστοί επέβαλλαν το ιδεολογικό τους πλαίσιο στην πλατεία και οι δυνάμεις καταστολής και του παρακράτους πάτησαν πάνω σε αυτό το δήθεν “ακαπέλωτο” και υλοποίησαν τα δολοφονικά τους σχέδια έναντι του λαού μας.

    Τέλος να υπενθυμίσω πως πέρα από τις πορείες που έχει κάνει το ΠΑΜΕ στην πλατεία και βρήκε την αμήχανη παγωμάρα της πλατείας για απάντηση, όταν απεργοί του ΠΑΜΕ πήγαν να μοιράσουν προκηρύξεις για να συμμετάσχουν οι αγαναχτισμένοι στην απεργία, εκδιώχτηκαν από τραμπούκους ακροδεξιούς και με τη σύμφωνη γνώμη της πλατείας. Και μη μου πεις ότι θα βγάλετε και για αυτό Δ.Τ. Εδώ έχουμε την πολιτική που χαράσσει η πλατεία και πως οι ακροδεξιοί έχουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο να υλοποιήσουν, υπέρ αυτής. Την απόφαση της πλατείας να εκδιωχθούν τα κόμματα και τα συνδικάτα όπως γινόταν στην Ελλάδα τις παραμονές της χούντας ή στη Χιλή τις παραμονές του πραξικοπήματος Πινοσέτ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στη κοινωνία αυτό που γίνεται δεν είναι "πόλεμος μεταξύ μικροαστών και αυθόρμητων ριζοσπαστικών δυνάμεων" αλλά ταξική πάλη. Αυτό που γινόταν στη πλατεία ήταν μια μικρογραφία του τι γίνεται στα μυαλά του λαού, και όχι της αστικής κοινωνίας γενικώς, όπου πράγματι πολλοί θέλουν να κυριαρχήσουν και πρωτ' απ' όλα το σύστημα. Θα πρέπει όμως να το θέλουν και οι κομμουνιστές!
    Όλοι αυτοί που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κ.λπ. είναι ο λαός που νομίζω ότι απευθύνεται και το ΚΚΕ.
    Πόλεμο από κάποιους στη πλατεία συνάντησε οτιδήποτε ήταν ή ...θύμιζε οργανωμένο, ακόμη και τα πασοκικά σωματεία όπως της ΔΕΗ, του Τ.Τ. κ.λπ..
    Αν αναφέρεσαι στο ΚΚΕ(μ-λ) δεν περιοριστήκαμε μόνο σε Δ.Τ. αλλά και στη πράξη υπαρεσπιστήκαμε όποιον αντιμετώπισε πρόβλημα, άλλωστε η σχεδόν καθημερινή μας παρουσία την υπεράσπιση, μεταξύ άλλων, αξιών και δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι κομμουνιστές και οι λαοί με αίμα.
    Οπότε κανείς δεν εκδιώχθηκε όσο και αν το ήθελαν πολλοί και διάφοροι!
    Όσο για την αντίδραση του κόσμου στη πλατεία και πάλι κάνεις λάθος. Η προσπάθεια να κρατηθεί για να συνεχιστεί έγινε από χιλιάδες κόσμου που στη σφοδρή επίθεση των χημικών αναγκαζόταν να υποχωρήσει, ανασυντάσοταν στους γύρω δρόμους και επέστρεφε κόντρα και στους μπάχαλους και στους μπάτσους, τότε φούντωναν και οι "μάχες". Τη πρώτη μέρα της 48ωρης το πέτυχε, τη δεύτερη δεν έγινε δυνατό.
    Από 'κει και πέρα οι πολιτικοί στόχοι της συνέλευσης πράγματι υπόκεινται σε κριτική πολύ πιο αυστηρή από αυτή που κάνεις. Αλλά η μάχη έπρεπε να δωθεί,γιατί αφορά το λαό και το μέλλον του. Αλλοι ήταν εκεί, άλλοι έλειπαν, άλλοι μισοήταν. Η μάχη είναι δύσκολη όταν έχεις να αντιμετωπίσεις το σύστημα (πρωτ΄απ' όλα), τους ακροδεξιούς και τους μπόλικους υποταγμένους της αριστεράς. Άξιζε όμως τον κόπο, όπως αξίζει κάθε μάχη γι' αυτόν το λαό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @antigeitonies:
    Νομίζω πως η μουγκαμάρα (ούτε μια ανακοίνωση -καταγγελία καν, δεν μιλάω για ενεργιτική αλληλεγγύη) της "συνεπούς ή ΜΛ αριστεράς" όπως αυτοαποκαλείται απέναντι στα γεγονότα τραμπουκισμών σε βάρος του ΠΑΜΕ είναι στην πραγματικότητα ευεξήγητη. Οσο κάνουμε πως αυτά δεν συνέβησαν τόσο μπορούμε να κατηγορούμε το ΠΑΜΕ (που ήταν 50 ώρες στον δρόμο!)για αποχή από τους αγώνες. Η έστω αναφορά των περιστατικών αυτών, χαλάει μία κατά τα άλλα πολύ όμορφη ιστορία που μελλοντικά θα πάρει την θέση της ανάμεσα σε αυτές της Πανσπουδαστικής νο8, του Πλουμπίδη, του Βελουχιώτη και άλλων, στον πάνθεον των αντι-ΚΚΕ μύθων, που κάποιοι φυσικά χτυπάνε και αυτούς που υπερασπίζονται την ιστορία του κόμματος, έστω μέχρι το 1956. Και από τους οπαδούς της κομμουνιστικής "ανανέωσης" (ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) δεν περίμενα και κάτι καλύτερο, αλλά ο ΜΛ χώρος με έχει πραγματικά απογοητεύσει.
    Και γιατηνΤετάρτη δεν είχα καν την απαίτηση να πάρετε χαμπάρι το τι έγεινε, μια και ταυτόχρονα είχε αρχίσει και η ρίψη των δακρυγόνων και σε άλλα κομμάτια της πλατείας γινότανε χαμός. Η σιωπή όμως για τα γεγονότα του απογεύματος της Τρίτης σε βάρος ΑΠΕΡΓΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ (και όχι καν του ΚΚΕ σαν κόμμα)είναι εκκωφαντική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @antigeitonies:
    Εχω και άλλο ένα θέμα. Δεν θεωρείς πως το τελικό αποτέλεσμα των γεονότων της τετάρτης ήταν τελικά το να αναχθεί το (εξαιρετικά) δευτερεύων, η παραμονή δηλαδή ή όχι κάποιου κόσμου σε μία πλατεία, στο πρωτεύων που στην πραγματικότητα δεν ήταν άλλο από την αποτελεσματικότητα ή όχι της μεγαλύτερης γενικής απεργιακής μάχης εδώ και δεκαετίες; Γιατί για το δεύτερο κουβέντα δεν έγεινε καθόλου και από κανέναν, εδώ και τόσες μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φίλε μου trash κάπου σε ένα από τα σχόλιά μου αναφέρω ότι ακόμη και από ανθρώπους που ήταν στο ΠΑΜΕ έχω ακούσει αντιφατικά πράγματα. Το γεγονός ότι δεν είμασταν εκεί, εκείνες τις ώρες μας ανάγκασε να το ψάξουμε. Εσύ θα έπαιρνες την ευθύνη να βγάλεις ανακοίνωση για κάτι που δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα;
    Όσο για την αλληλεγγύη και την καταδίκη επιθέσεων αν κάποιος δεν θα έπρεπε να μιλάει είναι το ΚΚΕ!
    Αν το ψάξεις και ανακοινώσεις θα βρεις του ΚΚΕ(μ-λ) αλλά, θα δεις ότι και σε δίκες πηγαίναμε ως μάρτυρες υπεράσπισης και σε αγωνιστές που απολύονταν δηλώναμε συμπαράσταση, χωρίς να έχουμε κανένα ενδοιασμό για το που ανήκουν. Το αντίθετο άραγε πόσες φορές έγινε; Ακόμη και όταν θελήσαμε να δηλώσουμε έμπρακτα τις προθέσεις μας αντιμετωπίσαμε εχθρότητα (προσωπικές εμπειρίες: Λιμάνι Πειραιά η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ μας έδιωξε ως προβοκάτορες, jumbo Κολωνού διωχθήκαμε προπηλακιζόμενοι και εγώ και η γυναίκα μου όταν μας αναγνώρισαν κάποιοι από τη γειτονιά, Προαστιακός εμείς πηγαίναμε σα μάρτυρες σε δίκες το αντίθετο δεν γινόταν, έχω κι άλλα να θες!).
    Και για το τελευταίο που ρωτάς και πάλι δεν είσαι καλά ενημερωμένος για τις θέσεις του ΚΚΕ(μ-λ) σε σχέση με την εκτίμησή μας για την απεργία και το ρόλο που έπαιξε η πλατεία σε αυτό.
    Εν ολίγοις θεωρούμε ότι σε αυτή την απεργία δεν απήργησαν πολλοί, ήταν από αυτές με τη λιγότερη συμμετοχή για πολλούς λόγους και ότι το Σύνταγμα έπαιξε και το ρόλο του άλλοθι.
    Και τέλος μια παρατήρηση. Ο πολύς ο κόσμος το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ το ταυτίζει και δε φταίει ο κόσμος γι' αυτό! Αν ανατρέξεις σε blog ανθρώπων του ΚΚΕ θα βρεις και απόψεις που λένε: "το ΠΑΜΕ άρα κατ' επέκταση το ΚΚΕ", αν λοιπόν οι άνθρωποι του ΚΚΕ δεν το έχουν ξεκάθαρο μη ζητάς πολλά από τους υπόλοιπους!
    Το γεγονός ότι αλλού παρουσιάζεται ως μέτωπο σωματείων και αλλού ως παράταξη δεν το δημιούργησε άλλος αλλά το ίδιο το ΠΑΜΕ!
    Και πως αλλιώς να μη γινόταν αυτή η ταύτιση όταν το ΠΑΜΕ καλεί στις εκλογές να ψηφιστεί το ΚΚΕ Ή Λαϊκή Συσπείρωση (αν θυμάμαι καλά το όνομα των δημοτικών παρατάξεων)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.