tag:blogger.com,1999:blog-8773780223965733299.post7493485077621972397..comments2024-03-21T06:06:16.032+02:00Comments on Fadomduck2: -Τι είναι τελικά η καπιταλιστική οικονομική κρίση;TRASHhttp://www.blogger.com/profile/07066912726859998710noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-8773780223965733299.post-63710530040854489252013-12-26T20:44:49.991+02:002013-12-26T20:44:49.991+02:00Τα μονοπώλεια και τα καρτέλ δεν είναι "καρκίν...Τα μονοπώλεια και τα καρτέλ δεν είναι "καρκίνωμα" αλλά νομοτελειακή εξέλιξη του καπιταλισμού. Όχι γιατί το λέω εγώ ή ο Λένιν αλλά γιατί έχει αποδειχθεί επανειλημμένα Είναι για να το πω όσο πιο απλά μπορώ, αυτό που ο λαός μας εμπειρικά λέει "τα λεφτά πάνε στα λεφτά".<br />Και φυσικά δεν είναι θέμα "αδυναμίας του κράτους να εφαρμόσει νόμους". <br />Έχεις ένα σύστημα με συγκεκριμένους οικονομικούς νόμους της κίνησης του (ένας εξ αυτών η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου) . Κανένας κρατικός νόμος δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί εφόσον πάει αντίθετα στις ανάγκες κίνησης του δοσμένου οικονομικού συστήματος. Πολύ δεν περισσότερο που το αστικό κράτος και οι νόμοι του υπάρχουν για να διαιωνίζουν το σύστημα αυτό. <br /><br />Κανένα σύστημα δεν υπάρχει, δεν ύπηρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ που να περιορίζεται από κάποια "ανεξάρτητη" αρχή. Ο λόγος για αυτό είναι πως καμμία αρχή δεν πέφτει από τα ουράνια, αλλά όλες δημιουργούνται από συγκεκριμένους ανθρώπους με πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα για να υπερασπιστούν. <br />Ο,τιδήποτε άλλο εμπίπτει στην σφαίρα της μεταφυσικής.<br /><br />Η σύγκριση που έκανες με την "γραφειοκρατία" είναι το λιγότερο άτοπη καθώς η συζήτηση μας αφορά την παραγωγική βάση κάθε συστήματος και όχι το πολιτικό του εποικοδόμημα με τις όποιες στρεβλώσεις του. Που εδώ μπορούμε πράγματι να μιλήσουμε για τέτοιες. Αλλά εσύ εδώ κάνεις ένα λογικό άλμα. Παίρνεις τα δομικά προβλήματα της καπιταλιστικής οικονομίας και τα αναγάγεις αυθαίρετα (αφού δεν δοκιμάζεις να αποδομήσεις κάτι από τα βασικά οικονομικά επιχειρήματα του κειμένου) σε προβλήματα πολιτικού εποικοδομήματος (δεν εφαρμόζονται οι νόμοι) και κάνεις ακριβώς το αντίστροφο όσο αφορά την σοσιαλιστική οικονομία (δεν αναφέρεσαι ούτε σε ένα δομικό της πρόβλημα) ανάγοντας σε οικονομικά τα προβλήματα στρεβλώσεων στο πολιτικό της εποικοδόμημα ("γραφειοκρατία").<br /><br />Εν κατακλείδι, εφόσον ο καπιταλισμός παράγει συνεχώς και χωρίς καμμία ιστορική εξαίρεση μονοπώλια, δεν μ πορούμε να μιλήσουμε για "υιό" αλλά για σύστημα που κρασάρει λόγω προβληματικής από την μάνα του κατασκευής. Λειτουργικό είναι το πρόβλημα. Αλλιώς θα είχαμε τουλάχιστον ένα ιστορικό παράδειγμα που να δείχνει το αντίθετο, και τέτοιο δεν υπάρχει.<br /><br />Ο καπιταλισμός όντως αναδιανέμει πλούτο, αλλά από κάτω προς τα επάνω. Τον συγκεντρώνει δηλάδή σχεδιασμένα. Μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα τα χρόνια στα οποία υπήρχε "αντίπαλο δέος" σε αυτόν και αναγκάστηκε να κάνει κάποιες παραχωρήσεις σε ελάχιστες χώρες της Βόρειοδυτικής Ευρώπης και της Β.Αμερικής κυρίως, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει επαναστάσεις στις μητροπόλεις του. <br /><br />Το παράδειγμα σου με τον θάμνο το βρίσκω ατυχές.<br />Καπιταλισμός σημαίνει να φυτρώνει ο,τιδήποτε και οσοδήποτε όταν βρει κατάλληλο έδαφος. Αν αποφασίσεις να φυτεύεις ότι θέλεις εσύ και να μεγαλώνει ανάλογα με τις δικές σου ανάγκες, τότε έχουμε κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.<br /><br />Θα σου πρότεινα να ρίξει μια ματιά εδώ πριν συνεχίσουμε την κουβέντα, γιατί ίσως η ορολογία που χρησιμοποιώ να μην σου είναι οικεία:<br />http://fadomduck2.blogspot.com/2013/12/blog-post_5476.html<br /><br />Κλείνοντας:<br />Καμμία κρατική παρέμβαση δεν θα μπορέσει να λύσει ποτέ το άλυτο πρόβλημα. Η αύξηση της υπεραξίας να έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη για πώληση των παραγόμενων προϊόντων. Ούτε επίσης την δυνατότητα επέκτασης του κεφαλαίου μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων. <br />Ακόμη και εάν υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει, θα τσάκιζε κυριολεκτικά μία οικονομία που βασίζεται στο κίνητρο του ατομικού κέρδους.<br /><br />Εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν έχεις καταλάβει το τι λέει το κείμενο. Ούτε για το πως παράγεται η υπεραξία, ούτε για την φύση των καπιταλιστικών κρίσεων (κρίσεις υπερσυσώρευσης-υπερπαραγωγής), αφού για να διαφωνήσεις με αυτό θα έπρεπε να ανατρέψεις αυτές τι δύο βασικές (και γενικά αποδεκτές) παραδοχές.TRASHhttps://www.blogger.com/profile/07066912726859998710noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8773780223965733299.post-20090314986936577072013-12-26T19:12:24.004+02:002013-12-26T19:12:24.004+02:00Διαφωνώ με μέρος του κειμένου, αλλα αυτό δεν σημαί...Διαφωνώ με μέρος του κειμένου, αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το κατανόησα. <br />Τα μονοπώλια και τα καρτέλ είναι καρκινώματα του καπιταλισμού που δημιουργούνται - και συμφωνώ με το κείμενο- νομοτελειακά, όταν το σύστημα αποθρασύνεται από την αδυναμία του κράτος να εφαρμόσει τους νομους και να περιορίσει την «διαστεβλωτικη» του ανάπτυξη. Όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα του καπιταλισμού αλλα κάθε κυρίαρχου κοινωνικού συστήματος που από την αναπτυξη του περνάει στην γιγάντωση και από εκεί στην τερατογένεση, γιατί δεν μπαίνουν σε λειτουργία οι ισοσταθμίστηκες και διορθωτικές πρακτικές του κράτους. <br /><br />Το ίδιο συναιβει και στη Σοβιετική Ένωση όπου η γραφειοκρατία, δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τον πολίτη αλλα κατέληξε να εξυπηρετεί τον ίδιο της τον εαυτό. Κάθε σύστημα στο οποιο δεν υπάρχει μια ανεξάρτητη αρχή που να το περιορίζει και να το ελέγχει - όχι γενικά, αλλα ειδικά και σε συγκεκριμένες αποκλίσεις του- είναι καταδικασμένο να δημιουργεί τερατογενέσεις.<br /> Έναν θάμνο για να αναπτυχθεί, δεν τον ελέγχεις στη ριζα ούτε τον αφήνεις ανεξέλεκτο, αλλα αντιθετα με συγκεκριμένες κινήσεις κλαδεύεις τα κλαδιά που πάνε να αναπτυχτούν εις βάρος των αποκάτω κλαδιών, διατηρείς την ομοιομορφία του. Το «κλάδεμα» αυτο δεν περιοριζει τα «φυλλα» να αναπτυχθουν οπως επιθυμουν, (δηλαδη διατηρειται το στοιχειο της ελευθερης αγορας) αλλα η παρεμβαση γινεται οπως προανέφερα οποτε κρίνεται απαραίτητη για να διατηρηθει η αναπτυξη. <br /><br />O λόγος που το συγκεκριμένο σύστημα του καπιταλισμου δείχνει να ξεπερνάει τις κρίσεις του, είναι το γεγονός ότι αναγεννάται μέσα από τις καταστροφές του, αναδιανέμοντας σε ενα ποσοστο το πλούτο.Το γεγονός ότι υπάρχουν διαβρωτικά στοιχεια όπως τα μονοπώλια δεν αποτελουν νομοτελεια του συστήματος αλλα πρόβλημα του διαχειρηστη να διατηρήσει την ισορροπία αναμεσα στις συναλαγγες.<br /><br /> Με την ίδια λογική ένας «ιός» δεν είναι πρόβλημα ενός καλού λειτουργικού αλλα μπορεί να γίνει πρόβλημα εάν δεν έχει προβλεπτεί διαδικασία αντιμετώπισης του. Αν ο χρηστης αδυνατεί να διαχειριστεί τον «ιο» τοτε, ναι, νομοτελιακα το ολο συστημα θα διαβρωθει και θα μολυνθει επικινδυνα. <br />Αντρεας Μ.noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8773780223965733299.post-1358597433356212142013-12-26T17:54:27.263+02:002013-12-26T17:54:27.263+02:00@Αντρεας Μ.:
Ξαναδιάβασε το κείμενο.
Είναι φανερό ...@Αντρεας Μ.:<br />Ξαναδιάβασε το κείμενο.<br />Είναι φανερό πως δεν κατάλαβες τίποτα. <br />Θα σου πω μερικές από τις αντιφάσεις των όσων γράφεις.<br />Αν χρειάζεται κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία, σημαίνει πως "το αόρατο χέρι της αγοράς", ως ρυθμιστής της οικονομίας απλά δεν υπάρχει. Αυτό κάνει τον καπιταλισμό ήδη παράλογο αφού εάν τέλη μπορούσαν ποτέ να υσχίσουν τα όσα λες τότε η "ιδιωτική πρωτοβουλία" θα ήταν άχρηστη από την φύση της (όπως και είναι) και οι άνθρωποι θα αποφάσιζαν συλλογικά για την παραγωγή ανάλογα με τις συλλογικές ανάγκες τους και όχι ανάλογα με το ατομικό τους κέρδος. Αυτό όμως λέγεται σοσιαλισμός και καμμία ανάγκη καπιταλιστών δεν έχει για να λειτουργήσει.<br />Οι "στρεβλώσεις" λοιπόν δεν παράγονται από την μη κρατική παρέμβαση αλλά είναι σύμφυτες στο ίδιο το σύστημα. <br />Το άρθρο εξηγεί την δημιουργία των μονοπωλίων. Το γεγονός πως καμμία κρατική παρέμβαση δεν έχει μπορέσει να την αποτρέψει εδώ και 200 χρόνια αποδυκνύει πως δεν είναι πρόβλημα "στρέβλωσης" αλλά νομοτελειακή κατάληξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.<br />Όλες οι παρεμβάσεις επάνω σε αυτό αναδυκνείουν ως ορθό το κομμάτι του κειμένου:<br /><br />" ολόκληρη η ανθρώπινη γνώση προσπαθεί να βρει διέξοδο ακυρώνοντας ακριβώς την ίδια την επιστημονική ανθρώπινη γνώση που από πολύ πριν έχει αποδείξει το άλυτο αυτών των αντιθέσεων!"<br /><br />Και φυσικά και δεν διάβασες (ενοχλητικό αυτό) το κείμενο που σχολιάζεις, αλλά δεν χρησιμοποιείς και την κοινή λογική και πρακτική πείρα.<br />Ο κάθε "καρεκλάς" εφόσον είναι κεφαλαιούχος, μπορεί ανά πάσα στιγμή να σταματήσει να φτιάχνει καρέκλες και να αρχίσει να φτιάχνει ψωμιά, να αφήσει τα ψωμιά και να παράγει σώβρακα, τα σώβρακα και να φτιάχνει αυτοκίνητα κ.ο.κ.<br /><br />Ακόμη και αν μια εσωτερική στερέψει εντελώς, υπάρχει πάντα η δυνατότητα εξαγωγών και μετά από αυτήν ο πόλεμος, όπου με τις τεράστιες ανάγκες για πολεμική παραγωγή και μετά για ανοικοδόμηση η καπιταλιστική οικονομία κάνει "επανεκκίνηση" σε κατάσταση με μεγάλα πλέον ποσοστά κέρδους και ανάγκες παραγωγής μέσα σε συνθήκες ενός εντελώς εξαθλιωμένου εργατικού δυναμικού.<br /><br />Όλες οι μέχρι τώρα (αποδεδειγμένα αναπόφεκτες) καπιταλιστικές κρίσεις με αυτόν τον τρόπο έχουν ξεπεραστεί.<br /><br />Η μεγάλη αντίφαση του καπιταλισμού που οδηγεί στις κρίσεις δεν είναι κάποιες "στρεβλώσεις" αλλά η αντινομία ανάμεσα στην ανάγκη εξαγωγής περισσότερης υπεραξίας και τελικής διάθεσης του προϊόντος.TRASHhttps://www.blogger.com/profile/07066912726859998710noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8773780223965733299.post-13208447395506594542013-12-26T14:34:22.336+02:002013-12-26T14:34:22.336+02:00Στο κείμενο περιγράφονται οι διαστρεβλωτικες συνθή...Στο κείμενο περιγράφονται οι διαστρεβλωτικες συνθήκες του καπιταλισμού όταν ξεφεύγει από τα όρια του κρατικού ελεγχου και της αδυναμίας του να επιβάλει τον νομο ( π.χ. οι παρακτική των καρτέλ είναι παράνομη, όπως και το να μην καταβάλλεται ο κατώτατος μισθός από μια επιχείρηση). Στην ουσία περιγράφονται οι συνέπειες της αδυναμίας του κράτος να λειτουργήσει όπως πρέπει μέσω της δικαιοσύνης και της επιβολής κυρώσεων και όχι το εάν αυτό που εφαρμόζεται είναι ο «ορθός» καπιταλισμός.<br />Η καπιταλιστικές κρίσεις έχουν συμβεί και στο παρελθόν όταν η συσσώρευση κεφαλαίου και οι απαιτήσεις της αγοράς δημιουργούν ένα υπερπληθωριστικο καθεστώς που επιβάλλεται να καταρρεύσει παρασύροντας αναγκαστικακαι τις τιμές,τους μισθους κτλ ώστε να επαναλειτουργήσει από την αρχή.<br />Κανέναv επιχειρηματία δεν συμφέρει μια παρατεταμένη κατάσταση κρίσης και ανεργίας, για τον απλούστατο λόγο ότι μειώνεται η αγοραστική δύναμη τον πελατών αλλα μειώνεται και η πιθανότητα κέρδους. Δανειζόμενος το παράδειγμα του κειμένου, ο «καρεκλάς» μπορεί βραχυπρόθεσμα να ευνοηθεί από το πιο φθηνό εργατικό προσωπικό αλλα μακροπροθεσμα δεν θα το χρειάζεται ούτε αυτό, εάν το πελατολόγιο του έχει πρόβλημα διαβίωσης, έχει μειωθεί το εισόδημα του λόγο κρίσης ή είναι άνεργο και εν τελει σίγουρα δεν θα προβεί σε καμια αγορά καρεκλας όταν έχει άλλες σοβαρότερες ανάγκες να καλύψει.<br />Το κραχ του 1929, οι πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του 1970,Η Μαύρη Δευτέρα του 1987, οι φουσκα του NASDAQ το 2000 και η προσφατη κρίση που ξεκίνησε το 2007 με τα στεγαστικά δάνεια αναδεικνύουν την ανάγκη για μια μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη εμπλοκή του κρατικού παράγοντα στην διαχείριση του πλούτου και τις σχέσεις των οικονομικών διεργασιών ώστε να περιορίζουν ανάλογες κρίσεις στο μέλλον - γιατί το να εξαλειφτούν είναι αδύνατο.<br />Αντρεας Μ.noreply@blogger.com