Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Η ηρωική πορεία από τη Μόσχα ως το Βερολίνο και τη νίκη

Μαρκ Πάβλοβιτς Ιβανίχιν. Πηγή: Vlandimir Stakheev
Ο Μαρκ Πάβλοβιτς Ιβανίχιν πέρασε ολόκληρο τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με τη θρυλική «Κατιούσα», διοικώντας μια Μοίρα και κατόπιν και ένα Σύνταγμα. Ο βετεράνος, ο οποίος έχει τιμηθεί με έξι παράσημα και πλήθος από μετάλλια, διηγήθηκε στη RΒΤΗ συγκλονιστικές ιστορίες μαχών.

Τρεις ημέρες πριν την έναρξη του β΄ Παγκοσμίου Πολέμουν ο 19χρονος Μαρκ Πάβλοβιτς εισήχθη στη σχολή πυροβολικού. Ο πρώτος βομβαρδισμός τον βρήκε στη βάρδια του, στο επιτελείο, στις 22 Ιουλίου. Τα θραύσματα από τις οβίδες σφυροκοπούσαν τη σκεπή. «Ήταν σκοτάδι, τον ουρανό φώτιζαν οι ακτίνες από τους προβολείς, ενώ τα αεροπλάνα δεν φαίνονταν. Ήταν το βάπτισμα πυρός για εμένα και ολόκληρη τη Μόσχα», θυμάται ο Ιβανίχιν. Από εκείνη την ημέρα οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν ούτε μια νύχτα. Από τις 10 το βράδυ ως τις 5 πρωί γίνονταν βομβαρδισμοί, ενώ Πάβλοβιτς σπούδαζε στη σχολή 12 ώρες καθημερινά: Πυροβόλα, τακτική, μαθηματικά. Μπροστά από τη σχολή, κάτω από ένα επικάλυμμα βρισκόταν ήδη η «Κατιούσα». Μ’ αυτή την πολεμική μηχανή ο Ιβανίχιν θα περνούσε ολόκληρο τον πόλεμο.

Η πρώτη ομοβροντία

Για πρώτη φορά αναχώρησε για την υπεράσπιση της Μόσχας, μαζί με την «Κατιούσα», τον Οκτώβριο του 1941, όταν ο αντίπαλος βρισκόταν ήδη λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα. Έσκαψαν τα παρατηρητήρια ώστε να μπορούν κρυφτούν και εξαπέλυσαν δυο ομοβροντίες κατά του εχθρού. «Στέκομαι -διηγείται ο Μαρκ- εντελώς άπειρος ακόμη, και ξαφνικά δέχομαι μια ριπή από πολυβόλο. Μια σφαίρα σφύριξε κοντά απ’ το κεφάλι μου. Τότε συνειδητοποίησα πως όταν πετούν τα γερμανικά αεροπλάνα πρέπει να φεύγω στο καταφύγιο».
Υποχρεώθηκε να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του στα Ουράλια, μέσα στην παγωνιά των 40 βαθμών κάτω από το μηδέν. Όπως θυμάται, «φοράγαμε μόνο τη συνηθισμένη χλαίνη, τίποτα ζεστό. Από το στρατώνα μέχρι το κτίριο εκπαίδευσης έπρεπε να πάμε περπατώντας δυο χιλιόμετρα μες στην παγωνιά. Οι εκπαιδευτές μας έλεγαν, “πρέπει να εξασκηθείτε, όταν θα βρεθείτε στο μέτωπο αυτό θα σας βοηθήσει”». Και όντως βοήθησε. Για πρώτη φορά μέσα σε τρία χρόνια πολέμου κατάφερε να ξαπλώσει δυο μέρες σε κανονικό κρεβάτι μόνο στο νοσοκομείο. Ένα θραύσμα από οβίδα τον χτύπησε στο μηρό. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ευδαιμονία που ένιωσα για δυο εικοσιτετράωρα, όλο αυτό τον καιρό ξάπλωνα μόνο στη γη», αναφέρει. Όμως, άλλος επικεφαλής εκείνης της μοίρας πυροβολικού δεν υπήρχε εκεί και ενώ το τραύμα του δεν είχε επουλωθεί ακόμη, τον ξανάστειλαν στο μέτωπο. Καθώς, όπως εξηγεί, «ο διοικητής της μοίρας είναι ο βασικός σκοπευτής, δεν είναι αστείο να χειρίζεσαι τις 64 ρουκέτες που εξαπολύονταν κατά του εχθρού».

«Φόβος Κυρίου»

Οι φρικτότερες απ’ όλες, ήταν οι αμυντικές μάχες στην πεδιάδα του Κουρσκ, όταν δέχονταν μέσα στην ίδια μέρα 5 με 6 επιθέσεις. Ο Ιβανίχιν θυμάται ότι σε μια μόνο τέτοια επίθεση μπορούσαν να συμμετάσχουν 50 με 80 αεροπλάνα, βομβαρδιστικά Junkers-87. «Τα αεροπλάνα έκαναν έναν κύκλο, δεύτερο, τρίτο... μέχρι να τελειώσουν το βομβαρδισμό. Κι εσύ να κάθεσαι χωμένος μέσα σ’ ένα χαντάκι. Μια φορά ήμουν ακάλυπτος, απλώς ξαπλωμένος στο έδαφος, κατάφερα μετά και σύρθηκα κάνω από ένα όχημα». Μετά τις βόμβες τα αεροπλάνα άρχιζαν τις επιθέσεις με τα πολυβόλα τους και ύστερα έρχονταν τα τανκς. «Με την “Κατιούσα” έκαψα πολλά άρματα μάχης, δεκάδες», αναφέρει με υπερηφάνεια ο Ιβανίχιν. Αφηγείται ότι καθένα από τα 64 βλήματα της μοίρας ζύγιζε κάπου 60 κιλά. Όταν ρίχνεις προς το άρμα «η ρουκέτα σκάει κοντά του και τα θραύσματα, κόκκινα από τη θερμότητα, καίνε τα πάντα στο σημείο που πέφτουν». Ως διοικητής της μοίρας, ο Ιβανίχιν έπρεπε να βρίσκεται σε απόσταση 500-800 μέτρων από τον εχθρό. «Ήταν φόβος Κυρίου», θυμάται.

Το καταφύγιο του Χίτλερ

Στο Βερολίνο, οι Γερμανοί υπερασπίζονταν το κάθε σπίτι. Όπως αφηγείται ο Μαρκ, «Το όχημα της “Κατιούσα” είχε δυο δοκούς, τις βάζαμε κάτω από τις πισινές ρόδες και η κατεύθυνση του πυρός χαμήλωνε, οπότε μπορούσαμε να χτυπάμε σημαδεύοντας ευθεία προς το στόχο. Όταν ρίχνει η “Κατιούσα”, το χρονικό κενό μεταξύ των ρουκετών που φεύγουν είναι 20-30 δευτερόλεπτα, δημιουργώντας συντονισμό από τον οποίο έπεφταν κτίρια. Έτσι προχωρούσαμε μέσα στο Βερολίνο».

Στις 30 Απριλίου έφτασαν στο καταφύγιο της Καγκελαρίας του Ράιχ. «Πλησίασα στο καταφύγιο, ήθελα να μπω να κατέβω κάτω. Ήταν αδύνατο. Κείτονταν εκεί τα πτώματα αυτών που είχαν αυτοκτονήσει, πάρα πολλά πτώματα και απαίσια μυρωδιά. Δεν πήγα τελικά».

Τότε ήταν που τέλειωσαν όλα γι’ αυτόν. Χάραξε σε μια κολώνα του Ράιχσταγκ, «Ήρθα σε σας με πόλεμο, προκειμένου εσείς να μην έρθετε σε μας με πόλεμο», και γιόρτασε με τη νίκη με τους φαντάρους, παρότι θα μπορούσε με τους αξιωματικούς. «Τους είπα, έκανα όλη την πορεία μαζί σας από το Στάλινγκραντ ως το Βερολίνο. Δεν θα σας άφηνα τώρα».
Πηγή: Σύγχρονη Ρωσία

6 σχόλια:

  1. Να εισαι παντα καλα συντροφε με συγκινησες. Ομορφα δυσκολα και ηρωικα χρονια για την χωρα των Λενιν Σταλιν. Οσο για τους Οπορτουνιστες ουδεν σχολιο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εχει σημερινο αρθρο του Επιστημονα στον οπορτουνισμο Πετροπουλου σε αναδημοσιευση στο Λαφαζαναιικο για τον χαραχτηρα του 2ου Π.Π. Ο Πολεμος λεει δεν ητανε Ιμπεριαλιστικος και σαν επιχειρημα φερνει λογια του Λενιν επι Φεουδαρχιας.Μιλαμε για πληρη Αλητεια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Γινονται πράγματι ενοχλητικοί, είναι πράγματι επιζήμιοι.
      Αλλά τον ρου της ιστορίας είναι αδύνατο να τον σταματήσουν.
      Πολύ καλύτεροι από δαύτους και τελικά απέτυχαν.

      Διαγραφή
  3. TRASH. Ειναι ομως και η Πυξιδα οτι ειμαστε σε σωστο δρομο.Οσο τους βλεπεις και λυσσανε ειναι καλο σημαδι και απολαυστικο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Θανατος τους ειναι η συγχρονες επεξαργασιες του ΚΚΕ. Τρεμουνε το οτι ολα αυτα θα αφομοιωθουνε απο τα μελη και τους φιλους οπως επισης την διορθωση του 1ου τομου και τον 3ο που ερχεται. Εχοντας χασει καθε επαφη με την βαση του κομματος εδω και 24 χρονια παραμιλανε. και στο 19ο τους φυγανε και τα βρακια και Σκουζουνε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σεχτάρ ο Τρομερός5 Απριλίου 2015 στις 12:00 π.μ.

    Η "Κατιούσα", που έμεινε στην ιστορία και σαν "Το αρμόνιο του Στάλιν" (χαρακτηρισμό, που της απέδοσαν οι γερμανοί φαντάροι) ήταν ένα απίθανο κυριολεκτικά όπλο, χαρακτηριστικό της εφευρετικότητας και της δημιουργικότητας, που είχε απελευθερώσει η μπολσεβίκικη επανάσταση των Λένιν-Στάλιν.
    Τεχνολογία πυραυλικού πυροβολικού ήταν γνωστή από τους Κινέζους του 1200 τόσο μ.Χ., και είχε χρησιμοποιηθεί σποραδικά και από Ευρωπαίους αλλά είχε υποτιμηθεί σαν όπλο λόγω της αδυναμίας ακριβούς σκόπευσης. Οι Σοβιετικοί απέδειξαν πως τα θεωρούμενα μειονεκτήματά του ήταν στην πραγματικότητα πλεονεκτήματα, κι αυτό μόνο στις συνθήκες της επαναστατικότητας, του ενθουσιασμού και της ριζικής αμφισβήτησης των κατεστημένων αντιλήψεων της παληάς κοινωνίας από την νέα μπορούσε να γίνει.
    Δεν είχαν οι κεφαλαιοκράτες καταλάβει καλά τι είναι πόλεμος κι ήταν αυτό ένας από τους λόγους, που έχασαν τον Β' ΠΠ, με πολύ χαρακτηριστική την περίπτωση της Κατιούσας.
    Παρά την βελτίωση της κατευθυντικότητας η Κατιούσα παρέμενε ένα απελπιστικά άστοχο, και γι αυτό άχρηστο, όπλο για τις μουμιοποιημένες στρατιωτικές αντιλήψεις των γερμανών αλλά και των κεφαλαιοκρατών γενικά, που θεωρούσαν ότι οι πόλεμοι κερδίζονται μόνο με επιθετικά χτυπήματα χειρουργικής ακριβείας.
    Αλλά η άστοχη Κατιούσα θυσίαζε την ευστοχία για άλλες χάρες, με τις οποίες κέρδισε τον πόλεμο:
    1. Ηταν ευκίνητη καθώς κουβαλιόταν πάνω σε φορτηγά. Μια πυροβολαρχία Κατιούσα μπορούσε να στηθεί σε όσο χρόνο χρειάζεται να έρθει ένα φορτηγό, να κάνει μια στάση, να αδειάσει μέσα σε 30 sec από 16 ως 64 βλήματα-βόμβεςτων 18 κιλών ΤΝΤ, και να εξαφανιστεί μη παρέχοντας ευχέρεια εντοπισμού στο αντίπαλο πυροβολικό. Η παρτιζάνικη ταχτική: "Αιφνιδιάζω, χτυπάω, χάνομαι".
    2. Πυκνότητα πυρός: Το "64x18κιλά γόμωσης μέσα σε μόλις 30 sec" ήταν απλά απλησίαστο για συμβατικά πυροβόλα. Ηταν όπλο μαζικής καταστροφής.
    3. Εκανε φοβερό σαματά, εικόνες κόλασης, που τσάκιζαν το ηθικό του εχθρού τόσο στο πεδίο της μάχης αλλά και γενικά στις τακτικές κινήσεις και στην ανάπαυλα.
    Η περίπτωση της Κατιούσας είναι ανάλογη με το μεταγενέστερο ΑΚ-47 (Καλάσνικοφ, ένα επίσης αντισυμβατικό "άστοχο" όπλο, που όμως ακριβώς γι αυτό αποδείχτηκε το πιο επιτυχημένο ατομικής χρήσης όπλο της ιστορίας) καθώς και της αξίας των ελευθέρων σκοπευτών (snipers), που επίσης είχαν υποτιμηθεί από τους "δυτικούς" αλλά οι σοβιετικοί snipers έκαναν μεγάλη και απροσδόκητη ζημιά στους Ναζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.